Jerzy Głowacki

---

Życiorys

Jerzy Głowacki był wybitnym polskim kolarzem torowym, specjalizującym się w wyścigach na 4 km zarówno w kategorii indywidualnej, jak i drużynowej. Jego kariera sportowa obejmowała również wyścigi parami. Reprezentował kluby sportowe Włókniarz Kalisz oraz Orzeł Łódź, szczególnie w latach 1971-1972, kiedy to pełnił służbę wojskową.

Głowacki niejednokrotnie stawał na podium mistrzostw Polski, zdobywając wiele medali w różnych kategoriach:

• złote medale w wyścigu indywidualnym na 4 km w roku 1971,
• złote medale w wyścigu drużynowym na 4 km w latach 1971 oraz 1975,
• złote medale w wyścigu parami w latach 1971 (w parze z Bernardem Kręczyńskim) oraz 1976 (z bratem Tadeuszem),
• srebrne medale w wyścigu parami w roku 1972,
• srebrne medale w wyścigu drużynowym na 100 km na szosie w roku 1976,
• brązowe medale w wyścigu indywidualnym na 4 km w latach 1970, 1972-1973,
• brązowe medale w wyścigu na 50 km (długim) w latach 1970 oraz 1973,
• brązowe medale w wyścigu parami w roku 1977.

Jerzy Głowacki był również uczestnikiem mistrzostw świata w kolarstwie torowym, gdzie w 1971 roku zajął 4. miejsce w wyścigu na 4 km. W tym samym roku dołączył do drużyny, która zajęła 5. miejsce w latach 1970, a także 5.-8. miejsce w roku 1971.

Na igrzyskach olimpijskich, które miały miejsce w 1972 roku w Monachium, Głowacki startował w wyścigu drużynowym na 4 km na dochodzenie. W skład drużyny wchodzili: Paweł Kaczorowski, Janusz Kierzkowski, Bernard Kręczyński oraz Mieczysław Nowicki. Polska drużyna ukończyła ten wyścig na 4. miejscu, a Jerzy Głowacki brał udział w eliminacjach.

W roku 1986, w rankingu sporządzonym z okazji 100-lecia polskiego kolarstwa, Jerzy Głowacki zajął zaszczytne 19. miejsce w kategorii kolarzy torowych. Po zakończeniu kariery sportowej osiedlił się w Albuquerque, gdzie kontynuował swoje życie poza sportem.

---

Oceń: Jerzy Głowacki

---