Barbara Trzeciak-Pietkiewicz


Barbara Teresa Trzeciak-Pietkiewicz, urodzona 27 sierpnia 1945 roku w Kaliszu, była znaną polską dziennikarką radiową oraz telewizyjną. Swoje życie zawodowe poświęciła mediom, wnosząc znaczący wkład w rozwój polskiego dziennikarstwa.

W swojej pracy pełniła również funkcje producentki, realizatorki oraz scenarzystki filmów dokumentalnych, co ukazuje jej wszechstronność i pasję do tworzenia opowieści. Jej działalność twórcza miała znaczący wpływ na polski krajobraz medialny, a jej osiągnięcia pozostaną w pamięci wielu.

Barbara Trzeciak-Pietkiewicz zmarła 29 czerwca 2024 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny oraz inspirację dla przyszłych pokoleń dziennikarzy i twórców filmowych.

Życiorys

Barbara Trzeciak-Pietkiewicz to znana postać, której życie zawodowe i osobiste było pełne niezwykłych wydarzeń. W 1963 roku zdobyła wykształcenie średnie wIII Liceum Ogólnokształcącym w Kaliszu, a to stanowiło pierwszy krok na drodze do jej dalszego kształcenia. Następnie rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, a po nich podjęła podyplomowe studium dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim.

W trakcie burzliwych wydarzeń Marca 1968, Barbara znalazła się w kierownictwie strajku studenckiego. Zanim w 1981 roku została reporterką i prezenterką programu informacyjnego we Wrocławiu, a także kierownikiem redakcji OTV Wrocław, związała się z mediami. W stanie wojennym, od 22 grudnia 1981 do 6 marca 1982, była internowana i przeszła przez różne miejsca, takie jak Wrocław, Gołdap oraz Darłówko. W tym trudnym okresie dorabiała, prowadząc budkę z lodami we wrocławskim zoo.

Przed wyborami do Sejmu kontraktowego w czerwcu 1989 roku, aktywnie uczestniczyła w działaniach wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Jej kariera zawodowa kontynuowała się w latach 1990–1993, kiedy to pełniła funkcję dyrektora Radia i Telewizji Wrocław. W międzyczasie, między 1969 a 1977 rokiem, związana była z PR Wrocław, a od 1977 do 1981 pracowała w Telewizji Wrocław. Kolejne etapy jej kariery obejmowały dyrekcję w TVP2, a od 2003 roku była dyrektorem programowym w Polsacie oraz prezesem zarządu TV4. Ponadto, była członkinią Rady Fundacji Polsat.

Niezwykle utalentowana, Barbara zdobyła również prestiżową nagrodę International Emmy Award w kategorii Arts Programming w 2005 roku za film „Holocaust. A music memorial film from Auschwitz”, którego była producentką z ramienia TVP. Ponadto otrzymała nagrody i wyróżnienia na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem w latach 1972–1974.

Życie prywatne

W życiu osobistym Barbara była związana z architektem Jerzym Pietkiewiczem, bratem Antoniego Pietkiewicza. Ich wspólnym dzieckiem jest córka Monika Richardson. Piotr Kraśko, znany dziennikarz, jest siostrzeńcem jej męża. Barbara Trzeciak-Pietkiewicz odnalazła spokój ostatecznie na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, gdzie została pochowana.

Przypisy

  1. red.: Nie żyje Barbara Trzeciak-Pietkiewicz. Monika Richardson z bólem żegna ukochaną mamę. telemagazyn.pl. [dostęp 29.06.2024 r.]
  2. Monika Richardson żegna mamę Barbarę Pietkiewicz. Podczas pogrzebu zabrała głos. ludzie.fakt.pl. [dostęp 04.07.2024 r.]
  3. AgataA. Grzelińska AgataA., AnnaA. Gabińska AnnaA., Straszono je wywiezieniem na "białe niedźwiedzie, Gazeta Wrocławska, 18.12.2009 r. [dostęp 03.12.2023 r.]
  4. Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008 r., s. 44. ISBN 978-83-245-1571-4.
  5. Barbara Trzeciak-Pietkiewicz. wirtualnemedia.pl, 22.09.2005 r. [dostęp 03.04.2021 r.]
  6. Krzysztof Walczak (red.): Szkoła dwojga imion. Dzieje Gimnazjum i Liceum Anny Jagiellonki i Mikołaja Kopernika w Kaliszu. Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1999 r., s. 260. ISBN 83-85638-33-4.
  7. Aleksandra Jakubowska, Jacek Snopkiewicz: Telewizja naga. Warszawa: Wydawnictwa Alfa, 1991 r., s. 37. ISBN 83-7001-552-2.

Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":

Bogumiła Wander | Stanisław Kempner | Henryk Sytner | Jacek Antczak | Teodor Esse | Maciej Kurzajewski

Oceń: Barbara Trzeciak-Pietkiewicz

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:21