Henryk Jerzy Sytner, urodzony w 1937 roku w Kaliszu, to znany polski dziennikarz radiowy, który przez wiele lat przyczyniał się do popularyzacji kultury fizycznej oraz turystyki w Polsce.
Jego działania jako promotora sportu zyskały uznanie w społeczeństwie, inspirując wielu do aktywnego stylu życia oraz odkrywania uroków turystyki.
Życiorys
Henryk Sytner przyszedł na świat w żydowskiej rodzinie, jako syn Leona. W trakcie II wojny światowej, kiedy był jeszcze dzieckiem, znalazł się w niemieckim obozie pracy w Pionkach. Po ukończeniu siódmego roku życia został deportowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie doczekał się wyzwolenia przez Armię Czerwoną.
Po wojnie związał swoją przyszłość z mediami, pracując m.in. w dziale miejskim i sportowym czasopisma „Sztandar Młodych”. Jego zainteresowania obejmowały również aktorstwo. Od 1962 roku był związany z Polskim Radiem; najpierw pracował w Programie I, a od 1982 roku kontynuował działalność w Programie III (Trójce).
Od 1970 roku, szczególnie w „Studiu Młodych” oraz później w Programie III, zaczął popularyzować aktywność fizyczną, a zwłaszcza jazdę na rowerze. Był inicjatorem wielu przedsięwzięć, w tym corocznej akcji-konkursu „Wakacje na dwóch kółkach”, w której młodzież była zachęcana do organizowania wycieczek rowerowych i przesyłania relacji z tych podróży. Autorzy najlepszych sprawozdań nagradzani byli wyjazdami na rowerach do interesujących miejsc na świecie. W 2018 roku zorganizowano już 48. edycję tego konkursu.
Czytelnicy oraz słuchacze mogli cieszyć się z jego autorskich audycji radiowych, takich jak „Gimnastyka Henryka”, „Medal dla każdego” oraz „Wiadomości dla narciarzy”. Poza tym Sytner jest również instruktorem narciarskim, a od 1981 roku organizuje „trójkowe” obozy narciarsko-taneczne na malowniczej Hali Szrenickiej w Karkonoszach. Wspierał rozwój relacji Trójki ze Szklarską Porębą, która zyskała miano Zimowej Stolicy Trójki. W 2001 roku uhonorowano go tytułem Honorowego Obywatela Szklarskiej Poręby.
Henryk Sytner zagrał w filmie Tadeusza Chmielewskiego pt. „Nie lubię poniedziałku” oraz był jurorem w tanecznym Konkursie rock’n’rolla im. Billa Haleya. W 2014 roku jego dorobek wzbogaciła publikacja książki zatytułowanej „Henryka Sytnera wakacje na dwóch kółkach”.
W ciągu swojej kariery został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Złotym Krzyżem Zasługi w 1998 roku, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2005 roku oraz Krzyżem Oficerskim w 2015 roku. Otrzymał również Złoty Medal za Długoletnią Służbę w 2012 roku, a w 2014 zasłużył na Złoty Mikrofon Polskiego Radia.
Przypisy
- Stolica Radiowej Trójki [online], szklarskaporeba.pl [dostęp 08.10.2020 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28.07.2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, poz. 3 (M.P. z 2015 r. poz. 889).
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 05.09.2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, poz. 39 (M.P. z 2005 r. nr 83, poz. 1174).
- Postanowienie Prezydenta RP z 19.02.1998 r. o nadaniu odznaczeń. Sejm RP. [dostęp 20.11.2019 r.]
- Marek Majewski: Transport śmierci. Nad Zagożdżonką, 14.07.2014 r. [dostęp 17.08.2018 r.]
- Henryk Sytner w "Godzinie Prawdy". Polskie Radio SA, 24.04.2014 r. [dostęp 17.08.2018 r.]
- 22 małżeństwa Henryka Sytnera. [w:] Trzecia strona medalu [on-line]. Polskie Radio SA, 30.10.2012 r. [dostęp 17.08.2018 r.]
- Henryk Sytner. [w:] Ludzie Polskiego Radia [on-line]. Polskie Radio SA. [dostęp 17.08.2018 r.]
- a b Henryk Sytner. [w:] Trójkofan [on-line]. Polskie Radio SA. [dostęp 17.08.2018 r.]
- Robert "Robb"R."R." Maciąg, Henryk H. Sytner, Henryka Sytnera wakacje na dwóch kółkach, Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2014 r., s. 256, ISBN 978-83-246-7421-3.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jacek Antczak | Teodor Esse | Maciej Kurzajewski | Barbara Trzeciak-Pietkiewicz | Bogumiła Wander | Stanisław KempnerOceń: Henryk Sytner