Bogumiła Wander

---

Życiorys

Bogumiła Wander była osobą o bogatym tle artystycznym, jako córka zarówno aktorki-malarki, jak i multiinstrumentalisty. W jej rodzinie pojawił się także starszy brat, Włodzimierz, który był członkiem zespołu Niebiesko-Czarni.

W edukacji osiągnęła wiele, kończąc studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Już w 1965 roku, na trzecim roku studiów, rozpoczęła pracę w telewizji, dostając się do Łódzkiego Ośrodka TVP, co udało jej się osiągnąć w wyniku udziału w konkursie. Po pięciu latach przeniosła się do Warszawy, gdzie zaczęła pracować w stołecznym oddziale TVP.

W latach 70. stała się znana jako spikerka programów emitowanych na TVP1 oraz TVP2. Po reorganizacji obu stacji w latach 80. pozostała wierna TVP1. Poza tym, była również konferansjerką na wielu prestiżowych wydarzeniach, takich jak Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu oraz festiwal w Sopocie.

W 1979 roku Bogumiła postanowiła zrobić przerwę w pracy w telewizji i wyjechała z mężem do Brukseli. Po trzech latach wróciła do Polski i wznowiła swoją karierę w TVP, a także zdobyła podyplomowe wykształcenie dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W ciągu swojej kariery zajmowała się również produkcją telewizyjną, specjalizując się w tematyce artystycznej — stworzyła m.in. teleturniej „Panie na planie” oraz cykliczny magazyn baletowy „Życie na pointach”.

W 1987 roku uczestniczyła w realizacji filmu Barbary Sass zatytułowanego „W klatce”, w którym zagrała epizodyczną rolę samej siebie. Dwa lata później została członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a przez dziesięć lat pełniła funkcję w zarządzie warszawskim tej instytucji. W drugiej połowie lat 90. miały premierę jej dwa ważne filmy dokumentalne: Conrad Drzewiecki, „To nie ja, to taniec” (1997) oraz „Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany” (1998).

W 2003 roku zakończyła swoją przygodę z TVP jako prezenterka. Z okazji 60-lecia TVP, w 2012 roku, wystąpiła na kanale TVP Kultura, zapowiadając dawne programy w charakterystycznym dla lat 70. stylu.

Życie prywatne

Bogumiła Wander była trzykrotnie zamężna. W roku 1970 zawarła związek małżeński z Zbigniewem Żołędziowskim, z którym doczekała się syna, Marka, urodzonego w 1973. W latach 70. była żoną Juliusza, który pracował jako handlowiec. Poznali się dzięki jej koledze z pracy, Janowi Suzinowi.

Od 2005 roku aż do swojej śmierci Bogumiła była małżonką żeglarza Krzysztofa Baranowskiego. W 2020 roku media zaczęły informować o jej chorobie Alzheimera, co wzbudziło zainteresowanie jej życiem i twórczością. Zmarła 30 lipca 2024 w wieku 80 lat. Jej miejsce spoczynku znajduje się w grobie rodzinnym na starym cmentarzu na Służewie.

Filmografia

Filmografia Bogumiły Wander obejmuje interesujące produkcje, które pozostawiły ślad w polskiej kinematografii. W 1987 roku artystka zadebiutowała jako członkini obsady w filmie W klatce, co stanowiło jej pierwsze kroki w świecie filmu.

W 1997 roku Bogumiła Wander zrealizowała i napisała scenariusz do dokumentu Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec, gdzie zdjęcia wykonał Grzegorz Szczygielski, a produkcja odbyła się we współpracy z TVP1. Jej umiejętności twórcze zaowocowały interesującym portretem artysty.

Następnie w 1998 roku, Wander zrealizowała reżyserię oraz scenariusz do filmu Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany. Tak jak poprzednio, zdjęcia do tego projektu wykonał Grzegorz Szczygielski, a produkcja miała miejsce w TVP1.

---

Oceń: Bogumiła Wander

---