Hipolit Dobruchowski, znany z herbu Ogończyk, to postać o bogatej historii, której życie przypadło na ważny okres w dziejach Polski. Urodził się 11 sierpnia 1806 roku w Kaliszu, a zmarł 21 czerwca 1887 roku w Warszawie.
Był nie tylko utalentowanym kartografem, ale również bohaterskim podporucznikiem w powstaniu listopadowym, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o wolność kraju. Dobruchowski był odznaczony Orderem Virtuti Militari, co stanowi najwyższe wyróżnienie dla żołnierzy, potwierdzające jego niezwykłą odwagę i poświęcenie.
Życiorys
Hipolit Dobruchowski był synem Józefa oraz Zofii z Ojrzanowskich, wywodzącym się z rodziny szlacheckiej, która w czasach przedrozbiorowych zamieszkiwała południową i wschodnią Wielkopolskę. Ukończył on warszawską wojewódzką szkołę pijarów, a później także Korpus Kadetów w Kaliszu.
Od 1825 roku rozpoczął pracę na stanowisku konduktora w Sztabie Kwatermistrzostwa Generalnego. Był jednym z głównych twórców Topograficznej Karty Królestwa Polskiego, wydanej w Warszawie w 1843 roku. W trakcie powstania listopadowego pełnił służbę w 8 Pułku Piechoty Liniowej. 15 stycznia 1831 roku awansował na podporucznika, a dwa tygodnie później, 30 stycznia, został przeniesiony do batalionu artylerii, gdzie odniósł ciężkie rany w czasie walk.
Dzięki swoim bohaterskim czynom, Dobruchowski został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, przyznanym mu 14 września 1831 roku (numer 2571). Po zakończeniu powstania, podjął pracę na stanowisku rewizora pomiarów w Wydziale Lasów Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie, gdzie zyskał uznanie za długoletnią i nienaganną służbę, co zostało docenione przez cara Aleksandra II, który nadał mu order św. Anny.
Na mocy decyzji Rady Stanu Królestwa Polskiego z 29 czerwca (11 lipca) 1840 roku, Hipolit Dobruchowski h. Ogończyk został uznany za „szlachtę dziedziczną, która nabyła tego stanu przed ogłoszeniem prawa”. Był dwukrotnie żonaty; pierwszą żoną była Filipina z Mściwujewskich, córka Jana i Julianny z Garlińskich, z którą ożenił się w Warszawie w 1835 roku. Po jej śmierci ponownie ożenił się z Matyldą z Lemańskich h. Bukowczyk, córką Jana i Karoliny z Zakrzewskich.
Z pierwszego małżeństwa urodził się syn Wacław, który zmarł po roku życia. Z drugiego związku przyszło na świat więcej dzieci, między innymi Jan Józef (urodzony w Warszawie w 1843 roku), Teofil Hipolit (urodzony w Gardzienicach w 1846 roku) oraz Filipina, która wyszła za Eugeniusza Warmskiego.
Hipolit Dobruchowski zmarł w Warszawie 21 czerwca 1887 roku i został pochowany na Starych Powązkach w kwaterze 181-6-10.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: HIPOLIT DOBRUCHOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 02.11.2019 r.]
- Akt zgonu Hipolita Dobruchowskiego (poz. 479/1882). [dostęp 25.04.2014 r.]. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej Narodzenia NMP w Warszawie.
- "Gazeta Warszawska" 30.05.1866 r., nr 120
- "Kurjer Warszawski" 29.07.1840 r., nr 198
- "Powszechny Dziennik Krajowy" 01.02.1831 r., nr 31
- "Kurjer Warszawski" 19.01.1831 r., nr 19
- "Gazeta Warszawska" 20.08.1825 r., nr 133
- "Gazeta Warszawska" 01.08.1818 r., nr 61
- Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830, Lwów 1881, s. 143.
- Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX wieku.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. t.3, Warszawa 1906, s. 143.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Teodor Pretwicz | Anna Bolesławówna | Dorota Jabłonowska | Jadwiga Bolesławówna | Ignacy GurowskiOceń: Hipolit Dobruchowski