Ignacy Wenzel Mieczysław Gurowski, często nazywany również jako Ignacio lub Ignacio Wenceslao Gurowski, to postać, która z pewnością zapisała się w polskiej historii. Urodził się 17 maja 1812 roku, prawdopodobnie w Kaliszu, a jego życie zakończyło się 18 kwietnia 1887 roku w Paryżu.
Był on nie tylko polskim arystokratą, ale również doświadczonym oficerem, który brał udział w powstaniu listopadowym, a także pełnił rolę grand Hiszpanii i dyplomaty. Jego działalność w tych różnych dziedzinach przyczyniła się do kształtowania nie tylko jego osobistego losu, ale i historii Polski oraz relacji międzynarodowych w XIX wieku.
Życiorys
Ignacy Gurowski był córką Władysława Gurowskiego (syn Rafała), który pełnił funkcję starosty kolskiego oraz Genowefy z Cieleckich. Był młodszym bratem Adama, Mikołaja, Józefa oraz Bolesława. Pochodził z zacnej rodziny kasztelańskiej, noszącej herb Wczele oraz tytuł hrabiowski. Jego najstarszy brat, Adam, wyróżniał się jako publicysta polityczny i historiozoficzny, a także jako działacz polityczny w czasach powstania listopadowego oraz Wielkiej Emigracji. Warto również wspomnieć o jego siostrach, z których jedna, Cecylia, wyszła za mąż za barona Frederiksa, generała adiutanta cara Mikołaja I, natomiast druga, Dezyderia, poślubiła Józefa Komorowskiego (1791–1827), który był członkiem opozycji kaliszan.
W 1830 roku Ignacy ukończył edukację w szkole w Kaliszu i rozpoczął studia na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim oraz na uniwersytecie w Heidelbergu. W trakcie powstania listopadowego zaangażował się w działania Legii Litewsko-Wołyńskiej, gdzie awansował na stopień podporucznika. Po upadku powstania osiedlił się na emigracji.
W 1834 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie prowadził dość beztroskie życie. W 1835 roku nawiązał bliską relację z markizem Astolphe de Custine, mieszkającym przy rue de La Rochefoucauld, z którym łączyły go intymne stosunki przez następne pięć lat. Markiz, znany z nietypowych preferencji seksualnych, był uwikłany w relacje z Ignacym oraz Anglikiem Edwardem Saint-Barbe, a ich nazwiska figurowały w policyjnych rejestrach homoseksualistów. W 1839 roku Ignacy towarzyszył markizowi w podróży do Rosji, która zaowocowała powstaniem słynnych „Listów z Rosji” autorstwa markiza de Custine.
Podczas swojego pobytu we francuskiej stolicy, hrabia Gurowski poznał Isabel de Borbón, infantkę Hiszpanii (1821–1897), którą potajemnie poślubił w Dover w 1841 roku. Ich małżeństwo osiedliło się w Brukseli, gdzie cieszyli się licznym potomstwem. Dzięki związkowi z członkinią królewskiej rodziny, Ignacy przełamał sprzeciw ze strony rodziny infantki i uzyskał tytuł granda Hiszpanii. Ponadto, w imieniu królowej Izabeli II, prowadził dyplomatyczne rozmowy z cesarzem Napoleonem III. Niestety, zmarł w Paryżu zaledwie rok po osiedleniu się tam, a jego doczesne szczątki spoczywają na cmentarzu Père-Lachaise.
Postać Ignacego Gurowskiego znalazła swoje miejsce w literaturze, a szczególnie w powieści Elżbiety Cherezińskiej zatytułowanej „Turniej cieni”.
Przypisy
- Fragment powieści E. Cherezińskiej: Turniej cieni
- GUROWSKI Ignace, comte. Amis et Passionés du Père-Lachaise. [dostęp 12.07.2017 r.]
- La tante, le policier et l’écrivain. Pour une protosexologie de commissariats et de romans. cairn.info. [dostęp 12.07.2017 r.]
- Maria Manteufflowa: Józef Komorowski. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 12.07.2017 r.]
- Ignacy Wenzel Mieczysław hr. Gurowski. Wielka genealogia Minakowskiego. [dostęp 18.07.2017 r.]
- a b c Ignacy Wenzel Mieczysław hr. Gurowski z Gurowa h. Wczele. Wielka genealogia Minakowskiego. [dostęp 12.07.2017 r.]
- Tad Szulc: Chopin in Paris: the life and times of the romantic composer. Da Capo Press, 1999 r., s. 136.
- Witold Łukaszewicz: Gurowski Adam. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 9. Wrocław: 1960-1961, s. 162.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Hipolit Dobruchowski | Teodor Pretwicz | Anna Bolesławówna | Dorota Jabłonowska | Jadwiga BolesławównaOceń: Ignacy Gurowski