Jerzy Mecwaldowski

Po zakończeniu II wojny światowej, Mecwaldowski osiedlił się w Łodzi, gdzie najpierw ukończył liceum. W wieku dziewiętnastu lat rozpoczął swoją karierę zawodową jako animator w Mazowieckim Teatrze Lalek. Już po kilku miesiącach otrzymał angaż w Teatrze Lalek Świerszczyk, który funkcjonował w ramach Związku Nauczycielstwa Polskiego. Właśnie w tym czasie zafascynował się sztuką iluzji, dzięki inspiracji ze strony jednego z iluzjonistów.

Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Mecwaldowski rozpoczął współpracę z Państwowym Przedsiębiorstwem Imprez Estradowych, gdzie spędził kilka lat jako iluzjonista. Choć później zmienił profesję na niezwiązaną z estradą, nigdy nie zrezygnował z swojej pasji do iluzji. W 1976 roku, zachęcony przez Jana Jakubiszyna, dyrektora Łódzkiego Domu Kultury, wspólnie z przyjacielem Waldemarem Wagnerem zainicjował Krajowy Klub Iluzjonistów, który w najlepszych czasach zrzeszał ponad 300 członków. Jako redaktor i autor poradnika dla iluzjonistów pt. „Materiały Instruktażowe – Hokus Pokus”, pełnił swoje obowiązki przez trzy dekady.

Mecwaldowski był również uznawanym autorem etiud iluzjonistycznych, skupiających się na małych formach. Napisał szereg scenariuszy, które były realizowane podczas łódzkich kongresów iluzjonistów. Wśród jego osiągnięć można wymienić musical „Sherlock Holmes contra Arsene Lupin” oraz spektakl „Złudzeniom ...Nie! Iluzji...Tak!” w wykonaniu Duetu Klat. Dodatkowo, był współtwórcą telewizyjnego widowiska „Magiczne impresje”. Jego wpływ na młodsze pokolenia iluzjonistów był znaczny; w gronie jego uczniów znaleźli się tacy artyści jak Sławomir Piestrzeniewicz, Grzegorz Klat czy Maciej Pol.

W latach 1980–2000 Mecwaldowski napisał i opublikował cztery książki poświęcone sztuce iluzji: „Czarodziejskie bajki”, „Vademecum Sztuki Iluzji”, „Jak Pan to robi” oraz „Tajemnice iluzjonistów – Sekrety kart”. W 1985 roku został zaproszony do jury przeglądu konkursowego, który odbył się w ramach Światowego Kongresu Iluzjonistów w Madrycie, organizowanego przez Światową Federację Stowarzyszeń Iluzjonistycznych. Rok później Minister Kultury i Sztuki powołał go na członka Państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla artystów estradowych.

Za swoje osiągnięcia Mecwaldowski został wyróżniony wieloma nagrodami, w tym dyplomem za zasługi dla rozwoju sztuki iluzji w Polsce nadanym przez Urząd Miasta Łodzi – Wydział Kultury i Sztuki. Otrzymał również odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, a jego praca społeczna oraz osiągnięcia zawodowe zostały uhonorowane Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ostatecznie, Jerzy Mecwaldowski znalazł swój spokój wieczny na Starym Cmentarzu w Łodzi.