Jan Włodzimierz Lgocki, który przyszedł na świat 2 stycznia 1889 roku w Kaliszu, był wybitną osobistością w polskiej administracji oraz biznesie. Jego życie zakończyło się 13 grudnia 1954 roku w Warszawie, gdzie pozostawił po sobie istotny ślad w historii kraju.
W trakcie swojej kariery pełnił on funkcję wysokiego urzędnika państwowego, co świadczy o jego znaczeniu w strukturach władzy. Ponadto był przedsiębiorcą, co dodatkowo podkreśla jego wieloaspektowe talenty oraz zaangażowanie w rozwój polskiej gospodarki. Lgocki zyskał również uznanie jako dyrektor naczelny ZUS, co potwierdza jego kluczową rolę w kształtowaniu polityki społecznej i wsparcia dla obywateli.
Życiorys
Jan Włodzimierz Lgocki przyszedł na świat 2 stycznia 1889 roku w Kaliszu, w rodzinie Stanisława oraz Marii ze Stachurskich. W swoim rodzinnym mieście otrzymał edukację, a jego zaangażowanie w działalność Związku Młodzieży Postępowej Szkół Średnich doprowadziło do tego, że w 1905 roku uczestniczył w strajku szkolnym. Poza tym, był aktywny w miejscowych robotniczych kółkach oświatowych, co pokazuje jego społeczną wrażliwość i chęć angażowania się w sprawy publiczne. W 1908 roku Lgocki rozpoczął naukę w Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego, a od 1909 do 1911 roku studiował w renomowanych Akademiach Handlowych w Wiedniu oraz Lipsku. Po powrocie do Polski podjął pracę w towarzystwach ubezpieczeniowych, najpierw w Łodzi, a później w Warszawie. Oprócz tego, pełnił funkcję wykładowcy przedmiotów handlowych oraz księgowości w Wyższej Szkole Handlowej i Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. Jest również autorem publikacji dotyczącej wzorów listów handlowych. W latach międzywojennych Lgocki zrezygnował z działalności związkowej, a jego nieudana kandydatura do Sejmu skłoniła go do skoncentrowania się na pracy zawodowej oraz pedagogicznej. Od końca lat 20. XX wieku zajął wysokie stanowiska w instytucjach ubezpieczeń społecznych. Na przykład był komisarzem rządowym Okręgowego Związku Kas Chorych w Poznaniu oraz wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w tym mieście w latach 1930–1932. W 1932 roku Lgocki przeszedł do pracy w Ministerstwie Opieki Społecznej, gdzie nadzorował system ubezpieczeń społecznych. Dwa lata później objął stanowisko pierwszego dyrektora naczelnego nowo powstałego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Niestety, konflikt z ministrem opieki społecznej, Marianem Zyndram-Kościałkowskim, spowodował jego odwołanie w 1938 roku. Po odejściu z ZUS, Lgocki przeniósł się do bankowości i przemysłu, zasiadł w zarządach oraz radach nadzorczych państwowych przedsiębiorstw, w tym w branży zbrojeniowej. W 1938 roku założył własną firmę, którą prowadził aż do 1944 roku. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do znacznych ról kierowniczych w państwowym przemyśle. Jan Włodzimierz Lgocki był również mężem Janiny z Tyblewskich od 11 lipca 1921 roku. Zmarł 13 grudnia 1954 roku w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski (kwatera 103-3-28).
Ordery i odznaczenia
Jan Włodzimierz Lgocki został wyróżniony kilkoma znaczącymi odznaczeniami, które oddają jego wkład w niepodległość i rozwój Polski. Poniżej przedstawiono szczegółowy wykaz przyznanych mu orderów:
- Krzyż Niepodległości, przyznany 22 grudnia 1931,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 11 listopada 1936.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jan Rabś | Janisław Muszyński | Ryszard Piestrzyński | Bolesław Grodziecki | Gabriela Zych | Renata Szynalska | Piotr Kaleta | Marek Woźniak (polityk) | Adam Hofman | Waldemar Kuczyński | Mieczysław Hejman | Barbara Oliwiecka | Wojciech Matuszewski | Felicja Kalicka | Maciej Szadkowski | Tadeusz Dębicki | Alfred Kaczmarek | Jan Binek | Leonarda Antonowicz | Czesław KurzajewskiOceń: Jan Włodzimierz Lgocki