Bolesław Grodziecki

---

Życiorys

Bolesław Grodziecki był synem Hipolita oraz Władysławy z Gołembowskich. Ukończył studia w Akademii Handlowej w Lipsku, co pozwoliło mu na rozwój kariery w różnych przedsiębiorstwach. Po zakończeniu edukacji zaangażował się w szereg ról na wyższych stanowiskach w branży. W latach 1900-1905 zasiadał jako szef biura sprzedaży w Towarzystwie Przemysłowym „B. Hantke”, a następnie, od 1906 do 1908 roku, sprawował funkcję wicedyrektora warszawskiego oddziału metalowej firmy „Prodamet”. Po przeprowadzce do Libawy, a następnie do Petersburga, był dyrektorem administracyjnym i handlowym Zakładów Metalowych „Boecker i Ska” (1908-1912) oraz dyrektorem Kartelu Gwoździ i Drutu „Prowołoka” (1912-1917).

Wielka Wojna i II Rzeczpospolita

W okresie I wojny światowej Grodziecki aktywnie uczestniczył w działalności humanitarnej, angażując się w pracę Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny, gdzie od września 1915 roku piastował rolę jednego z wiceprezesów w komitecie petersburskiego oddziału.

W nowo niepodległej Polsce współpracoował z rządem Semena Petlury, z którym zredagował umowę handlową z Ukrainą. Dzięki zauważeniu przez Wincentego Witosa, ówczesnego premiera, Grodziecki otrzymał propozycję objęcia teki ministra aprowizacji w miejsce Stanisława Śliwińskiego. Został mianowany 12 stycznia 1921 roku. Jako nowy minister zmierzył się z dramatyczną sytuacją w kraju, przedstawiając przewodniczącemu sejmowej komisji aprowizacyjnej stan jako katastrofalny. W swoich wystąpieniach nie wahał się sformułować ostrych oskarżeń pod adresem dyrekcji Państwowego Urzędu Zakupów Artykułów Pierwszej Potrzeby, funkcjonującego od 1918 roku przy Ministerstwie Aprowizacji.

W styczniu 1921 roku wydał rozporządzenie dotyczące transportu zbóż oraz ich przetworów. W lutym zyskał uprawnienia do wydawania regulacji dotyczących wypieku chleba oraz ustalania cen w restauracjach. W tym okresie wprowadził wiele przepisów, które miały na celu poprawę jakości pieczywa oraz ograniczenie sprzedaży mięsa przez domokrążców, a także wskazanie podstawowych składników na obiady. Jednak już od maja 1921 roku zaczął uchylać niektóre z owych przepisów, dążąc do liberalizacji rynku.

Polityczne decyzje Grodzieckiego spotkały się z krytyką ze strony ludowców, w tym Władysława Grzędzielskiego z Polskiego Stronnictwa Ludowego-Piast. 7 maja 1921 roku Grodziecki zakończył swoją kadencję jako minister aprowizacji.

Po odejściu z rządu współtworzył centrową partię polityczną, Unię Narodowo-Państwową, razem z Gabrielem Narutowiczem oraz Ignacym Mościckim. W 1923 roku przeprowadził się na Górny Śląsk, gdzie objął stanowisko dyrektora handlowego w Zjednoczonych Hutach „Królewska” oraz „Laura”. W 1930 roku był dyrektorem Syndykatu Polskich Hut Żelaznych, a od 1927 do 1939 roku sprawował rolę honorowego konsula Finlandii w województwie śląskim, kieleckim i krakowskim. W lutym 1938 roku zakończył pracę w syndykacie, przechodząc na kierownicze stanowisko w przedsiębiorstwie „Elibor”.

II wojna światowa i dalsze życie

Po rozpoczęciu II wojny światowej Grodziecki pozostał w Polsce pod okupacją, podejmując zatrudnienie w Hucie „Bismarck” w Chorzowie. W listopadzie 1939 roku za pośrednictwem dyrektora tej huty zasugerował niemieckiemu rządowi próbę uregulowania stosunków polsko-niemieckich, co jednak nie spotkało się z reakcją. W końcowej fazie II wojny światowej Grodziecki wyjechał do Niemiec.

Zmarł 30 stycznia 1960 roku w Wiesbaden. Jego ciało spoczęło na cmentarzu Sudfriedhof w Wiesbaden (grób szeregowy E12, rząd 08, nr 175), jednak nagrobek został rozebrany w 1989 roku.

Życie prywatne

Bolesław Grodziecki w 1898 roku ożenił się z Anną Marią Brodowską, z którą stworzył rodzinę. Para doczekała się syna, Jana, który żył w latach 1899-1918.

---

Oceń: Bolesław Grodziecki

---