Joanna Broniewska-Kozicka

---

Życiorys

Joanna Broniewska-Kozicka, znana również jako Anka, była córką Władysława oraz Janiny Broniewskich. Do momentu wybuchu II wojny światowej mieszkała w Warszawie. Małżeństwo jej rodziców zakończyło się w 1938 roku, a po agresji ZSRR na Polskę, Anka wraz z matką znalazła się na terenach okupowanych przez Sowietów. Po ataku III Rzeszy na ZSRR, obie zostały ewakuowane głębiej w głąb ZSRR, mieszkały w sowchozie, Kujbyszewie oraz Moskwie. Z tego czasu pozostała ich korespondencja, która dokumentuje relacje Anki z ojcem, Władysławem, który został w ZSRR uwięziony z powodu „polskiego nacjonalizmu”. Po uwolnieniu wyruszył z Armią Andersa na Bliski Wschód, starając się nie tracić kontaktu z córką.

Po powrocie do Polski, mając 16 lat, Broniewska ukończyła X Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Łodzi, a następnie rozpoczęła studia na Wydziale Humanistycznym uniwersytetu (specjalizacje z historii sztuki i socjologii) oraz na Wydziale Dziennikarstwa. W trakcie swojej praktyki w redakcji tygodnika „Po Prostu” poznała przyszłego męża, dziennikarza Stefana Kozickiego, z którym wzięła ślub w grudniu 1947 roku. Latem 1948 roku przenieśli się do Łodzi, gdzie Joanna zaczęła pracę jako asystentka reżysera przy filmie „Dom na pustkowiu” i jednocześnie kontynuowała studia socjologiczne na Uniwersytecie Łódzkim. W tym samym roku, jesienią, na świat przyszła ich córka Ewa, a Joanna nieprzerwanie pracowała przy produkcji filmowej oraz uczęszczała na studia pomimo zajęć.

Jednak studia z zakresu socjologii oraz dziennikarstwa wkrótce zostały przerwane. Po zdobyciu stypendium państwowego, w październiku 1949 roku przeniosła się do Paryża, gdzie zdała egzaminy na drugi rok Wydziału Realizatorskiego Instytutu Filmowego I.D.H.E.C.

Po powrocie do Polski w styczniu 1951 roku, Joanna obroniła swoją pracę dyplomową w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, przedstawiając film dyplomowy zatytułowany „Komuna Paryska”, do którego materiały zebrała za granicą. Została samodzielnym reżyserem w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie, a w lecie tego samego roku współpracowała przy realizacji dokumentalnego filmu o Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie wraz z Jorisem Ivensiem. W 1952 roku zrealizowała film „Pałac Młodzieży”, a w 1953 roku nakręciła kolejny dokument pod tytułem „Brygada zaczyna szturm”, dotyczący budowy Elektrowni Jaworzno.

Również w 1953 roku rozpoczęła zbieranie materiałów do filmu „Wisła”, gdzie współautorem scenariusza był jej ojciec, Władysław Broniewski, który napisał poetycki komentarz. Razem podróżowali po Polsce, jednak w 1954 roku, po zakończeniu zdjęć w Kazimierzu nad Wisłą, tragicznie zmarła w wyniku zatrucia gazem.

Po jej śmierci Władysław Broniewski napisał cykl siedemnastu wierszy zatytułowanych „Anka”, które krytycy literaccy określili mianem współczesnych Trenów. Joanna Broniewska-Kozicka została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. 2A-13-12).

Realizacje

Joanna Broniewska-Kozicka, w ciągu swojej twórczej kariery, dokonała wielu znaczących realizacji artystycznych. Oto niektóre z nich:

• 1951: Komuna Paryska,
• 1952: W pałacu młodzieży,
• 1953: Brygada zaczyna szturm,
• 1954: Wisła (nieukończony).

---

Oceń: Joanna Broniewska-Kozicka

---