Olgierd Szlekys

---

Życiorys

Olgierd Szlekys przyszedł na świat w rodzinie nauczycielskiej o korzeniach litewsko-polskich, jako syn Józefa Szlekysa, który zmarł w roku 1920. W początkach I wojny światowej, w towarzystwie ojca, został deportowany w głąb Rosji, podczas gdy jego matka pozostała w Kaliszu. Po kilku latach, w 1923 roku, osiedlił się w Pskowie, gdzie został przyjęty do Centralnego Domu Dziecka. Swoją edukację w szkole powszechnej zakończył w 1924. Następnie, w latach 1924–1927, kontynuował naukę w zakresie meblarstwa na Technikum Artystyczno-Przemysłowym, które działało przy Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie. Z dniem 18 sierpnia 1927 roku Szlekys wrócił do Polski jako repatriant.

Po nostryfikacji uzyskanych w ZSRR świadectw oraz zdaniu wymaganych egzaminów, w 1928 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Wnętrz Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, które ukończył w 1931. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych (dzisiaj znanej jako Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie). Ukończył Wydział Architektury Wnętrz w 1937 roku, a dyplom obronił dwa lata później. Równocześnie jego kariera zawodowa obejmowała projektowanie mebli oraz stylizację wnętrz.

W latach 30. Olgierd Szlekys aktywnie uczestniczył w polityce, będąc członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski oraz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. W latach 1936–1939 pełnił stanowisko kierownika artystycznego w pracowni stolarskiej Spółdzielni Artystów ŁAD. Jego działalność artystyczna była związana z projektowaniem mebli, w tym m.in. „zydli ładowskich” oraz mebli z mechanizmem żaluzjowym. Po wybuchu II wojny światowej, przez półtora roku był zmuszony do utrzymywania się z dorywczych zajęć.

W okresie wojennym współpracował z Władysławem Wincze i Władysławem Jaworskim, tworząc spółkę zajmującą się projektowaniem wnętrz oraz mebli. Po wojnie Szlekys pełnił funkcję dyrektora gimnazjum stolarskiego w Kazimierzu Dolnym, a także brał udział w reaktywacji Spółdzielni Artystów ŁAD. W latach 1946–1948 był jej dyrektorem oraz pracował w Biurze Studiów i Projektów Centralnego Zarządu Przemysłu Drzewnego. Niezwykle ważnym krokiem w jego twórczości było wprowadzenie nowego stylu w projektowaniu mebli i dekoracji wnętrz, zwanego „stylem ładowskim”, który nadal jest uznawany za klasykę meblarstwa.

Olgierd Szlekys był autorem projektów wnętrz dla polskich ambasad w Sztokholmie i Meksyku (1949), wnętrz kasyna Akademii Wychowania Fizycznego (1953), gabinetu prezesa Polskiej Akademii Nauk (1954) oraz gabinetu prezesa Stronnictwa Demokratycznego (1966). Zaprojektował również wnętrza sal Biblioteki Narodowej (1966), sal konferencyjnych Ministerstwa Łączności (około 1970) oraz Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach (1973).

W latach 70. Olgierd Szlekys na powrót poświęcił się rysowaniu i malowaniu z natury. W latach 1958–1964 pełnił rolę naczelnika Wydziału Projektów Mebli w Centrali Handlu Meblami, a w latach 1961–1970 prowadził rubrykę poradnika mieszkaniowego w tygodniku „Kobieta i Życie”. Był także aktywnym członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.

Życie osobiste Szlekysa obfitowało w rozmaite wydarzenia, dwukrotnie wchodząc w związek małżeński. Jego pierwszą żoną była Bronisława Wilimowska (1909–2004). W 1938 roku poślubił Helenę Bukowską-Szlekys, utalentowaną artystkę, projektantkę tkanin i pedagog. Zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B32-5-28).

Ordery i odznaczenia

Olgierd Szlekys jest postacią, która otrzymała wiele odznaczeń i wyróżnień w ciągu swojego życia. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych nagród:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1970 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 11 lipca 1955 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, wręczony 19 stycznia 1955 roku,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, otrzymany w 1967 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, przyznana w 1965 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, nadana w 1967 roku.

---

Oceń: Olgierd Szlekys

---