Adam Adolf Loewe, urodzony 9 sierpnia 1811 roku w Kaliszu, zmarł 24 listopada 1885 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskiej architekturze.
Odwaga i innowacyjność Loewego z pewnością odzwierciedlały jego żydowskie korzenie, które były nieodłącznym elementem jego życia i twórczości.
Życiorys
Adolf Loewe przyszedł na świat jako syn bankiera, Gustawa Adolfa (1774–1847) oraz Emilii Treu (1784–1836). Po zakończeniu nauki na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, poszerzał swoją wiedzę również w Berlinie i Monachium. W latach 1838−1848 pełnił ważną rolę jako budowniczy powiatu warszawskiego, a w okresie 1855−1867 zasiadał w Radzie Budowniczej.
W swoim dorobku artystycznym zaprojektował szereg znaczących obiektów, takich jak warszawski kościół ewangelicko-reformowany, Nową Pomarańczarnię w Łazienkach Królewskich, a także dom przytułku dla sierot i ubogich przy ulicy Wolskiej. Do jego osiągnięć należy nadbudowa oficyn pałacu Czapskich, świątynia parafialna w Promnie oraz pałac w Teresinie.
W uznaniu jego zasług, Loewe został odznaczony Orderem św. Stanisława III w 1860 roku i II klasy w 1866 roku. W 1877 roku otrzymał szlachectwo dziedziczne Cesarstwa Rosyjskiego. Zmarł w 1885 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie, w kwaterze I-5-3.
Życie prywatne
Adolf Loewe był żonaty z Anną Emilią Glücksberg, córką Natana Glücksberga (1818–1882). Para miała sześcioro dzieci: Jana Mikołaja (1842–1903, kupca w Moskwie), Władysława Karola (1843–1893, inżyniera i konsula belgijskiego w Kijowie), Kazimierza Franciszka (1845–1924, architekta), Wandę Emilię (1850–1931), Stanisława Leona (1852–1853) oraz Reginę Jadwigę (ur. 1856).
Przypisy
- śp. Adolf Loewe
- Zamki w Polsce - Teresin. sld.cu. [dostęp 12.09.2007 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Stanisław Mariusz Piaskowski | Stanisław Szymański (inżynier) | Władysław Hirszel | Ignacy Chylewski | Marcin Heyman | Paweł Nestrypke | Jan Zdzisław Kasprzak | Władysław Piestrzyński | Franciszek Tournelle | Antoni Jabłoński-JasieńczykOceń: Adolf Loewe