Jan Antoni Radomicki


Jan Antoni Radomicki, znany również z herbu Kotwicz, przyszedł na świat w 1690 roku w Kaliszu i zmarł 27 kwietnia 1728 roku w Lublinie. Był on wybitnym politykiem swoich czasów, pełniąc wiele znaczących ról, w tym funkcję starosty generalnego Wielkopolski w latach 1726–1728 oraz wojewody inowrocławskiego w tym samym okresie. W roku 1727 pełnił także obowiązki marszałka Trybunału Głównego Koronnego oraz starosty międzyrzeckiego, a także starosty mosińskiego i osieckiego.

Pochodził z rodziny o zauważalnym statusie społecznym. Był synem Andrzeja Aleksandra, wojewody poznańskiego, oraz Franciszki Czarnkowskiej, córki Adama Uriela Czarnkowskiego, który również piastował urząd starosty międzyrzeckiego i osieckiego. Już przed 1712 rokiem, jego ojciec przekazał mu starostwo osieckie, co świadczyło o zaufaniu oraz przyszłych ambicjach młodego Radomickiego.

W dniu 23 lutego 1712 roku, Radomicki pełnił rolę marszałka sejmiku województw wielkopolskich w Środzie, gdzie wybrano go na posła na sejm tego samego roku. Jako zwolennik Augusta II, w czasie konfederacji tarnogrodzkiej, stał po stronie króla. W maju 1721 roku przebywał w Dreźnie u boku Augusta II, a na sejmiku średzkim w lutym 1723 roku został wybrany do komisji skarbowej wielkopolskiej w Poznaniu, gdzie zabiegał także o urząd strażnika koronnego.

W dniu 14 stycznia 1726 roku, jego stryj, Maciej Radomicki, zrzucił z siebie obowiązki starosty generalnego na rzecz Jana, co przyczyniło się do jego dalszego umocnienia w lokalnej polityce. Po śmierci ojca w 1726 roku, Radomicki uzyskał starostwo mosińskie. We wrześniu 1727 roku, jako deputat z województwa poznańskiego, dołączył do Trybunału Koronnego, a na początku października jednogłośnie wybrano go na marszałka tego Trybunału w Piotrkowie.

Jego kadencja w Trybunale została zakończona 19 marca 1728 roku, a 12 kwietnia znalazł się już w Lublinie, gdzie przewodniczył małopolskiej kadencji Trybunału Koronnego, w trakcie której zmarł. Radomicki został pochowany w rodzinnym majątku w Konarzewie.

W okolicach 1720 roku ożenił się z Dorotą Bronisz, córką Piotra Jakuba, kasztelana kaliskiego. Z tego małżeństwa na świat przyszło troje dzieci: Franciszka, która później poślubiła Władysława Józefa Szołdrskiego, wojewodę inowrocławskiego; Anna, małżonka Augustyna Działyńskiego, również wojewody kaliskiego, oraz Władysław Roch Gurowski, marszałek wielki litewski. Niestety, syn Augustyn, żyjąc zaledwie dwa lata, zmarł w 1728 roku. Po śmierci Radomickiego, jego żona ponownie wyszła za mąż za Stanisława Jabłonowskiego, wojewodę rawskiego.

Przypisy

  1. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo międzyrzeckie wraz z Dorotą Bronisz, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017 r., s. 111.
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896 r., s. 131.
  3. Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku, opr. Krzysztof Mikulski, Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego, Kórnik 1990 r., s. 227.
  4. dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego

Oceń: Jan Antoni Radomicki

Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:9