Piotr Jaźwiecki

---

Życiorys

Piotr Jaźwiecki przyszedł na świat 18 października 1898 roku w Kaliszu, jako najmłodszy z czwórki synów Karola i Franciszki Jaźwieckich (z domu Janiak). Już w czasach szkolnych angażował się w działalność Polskiej Organizacji Skautowej, co świadczy o jego aktywności społecznej oraz patriotyzmie. W 1920 roku osiągnął ważny krok w swoim życiu, zdając maturę w Gimnazjum Państwowe im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Po tym wydarzeniu postanowił kontynuować naukę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Niestety, z powodu trudnej sytuacji finansowej, zmuszony był zrezygnować ze studiów po ukończeniu trzeciego roku.

Po zakończeniu edukacji Piotr Jaźwiecki rozpoczął pracę jako kierownik Kasy Chorych w Ciechanowie, a później związał się z Polskim Monopolem Tytoniowym w Grudziądzu. W 1933 roku osiedlił się w Toruniu, gdzie objął stanowisko dziennikarza w Polskiej Agencji Telegraficznej. Tuż przed wybuchem II wojny światowej przyjął ofertę pracy w Urzędzie Wojewódzkim w Toruniu, co było jego kolejnym krokiem w zawodowym rozwoju.

W czasie trwania wojny Piotr Jaźwiecki był czynny zawodowo jako robotnik budowlany w Zarządzie Miejskim w Toruniu. Współpracował z Franciszkiem Rochowiakiem, zastępcą Antoniego Antczaka, pełniącym funkcję Okręgowego Delegata Rządu RP na Pomorzu. Jaźwiecki organizował i kierował wywiadem Inspektoratu i Garnizonu Armii Krajowej w Toruniu. W obrębie miasta zainicjował struktury kontrwywiadowcze, które liczyły kilkanaście osób, a jego zespół intensywnie monitorował działania kmdt. Polskiej Armii Powstania, Edwarda Słowikowskiego, pseudonim „Biały Grot”. Udało mu się z udowodnioną precyzją przekazać dowody na kolaborację Słowikowskiego z okupantem, co doprowadziło do wydania na niego wyroku śmierci przez Wojskowy Sąd Specjalny KO AK 11 stycznia 1945 roku.

Po wojnie, 2 lutego 1945 roku, Piotr Jaźwiecki objął stanowisko tymczasowego prezydenta Torunia. Oficjalna nominacja nadeszła pięć dni później, a on sam sprawował tę funkcję do 18 marca 1945 roku. Później podjął zatrudnienie w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym.

Jednakże jego problemy nie zakończyły się na zakończeniu działań wojennych. 27 października 1945 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, oskarżony o przynależność do Armii Krajowej. Udało mu się udowodnić swoją niewinność, co skutkowało jego zwolnieniem z aresztu 22 czerwca 1946 roku. Po tym doświadczeniu Piotr tlął dalej swoją karierę w różnych instytucjach, m.in. pracując dla „Cepelii” i „Ruchu”.

Niestety, doświadczył nadal prześladowań politycznych; w rezultacie został skierowany na rentę chorobową. W 1958 roku postanowił z rodziną przenieść się do Łodzi, gdzie spędził resztę życia. Zmarł 4 grudnia 1975 roku. W 1926 roku zawarł związek małżeński ze Stanisławą Zielińską, z którą miał córkę Ryszardę.

---

Oceń: Piotr Jaźwiecki

---