Jan Michalski (minister)

---

Życiorys

Wczesne życie

Jan Michalski był synem Michała oraz Ludwiki, z domu Przybylskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w 1898 roku, opuścił swoje rodzinne miasto i przeniósł się do Berlina, gdzie rozpoczął współpracę z Polską Partią Socjalistyczną (PPS). W 1899 roku osiedlił się w Bremie, gdzie zaangażował się w budowę okrętów, m.in. u boku Tomasza Arciszewskiego. Kolejnym przystankiem w jego życiu była Szwajcaria, a dokładniej Fryburg, gdzie znalazł zatrudnienie jako mechanik w fabryce maszyn. To tam miała miejsce jego ważna znajomość z Ignacym Mościckim. W 1904 roku wrócił do Kalisza, kontynuując współpracę z PPS, a szczególnie w redakcji „Kaliskiego Kurierka Robotniczego”. W kwietniu 1905 roku został aresztowany, jednak szybko zwolniono go za kaucją. Po tych wydarzeniach zdecydował się na wyjazd do Niemiec, a do kraju powrócił tuż przed wybuchem I wojny światowej, obejmując stanowisko dyrektora fabryki zaopatrzenia armii.

Wielka Wojna

W okresie I wojny światowej Michalski przebywał w Rosji, dokładniej w Irkucku, gdzie został zesłany bez żadnego wyroku. Podczas swojego pobytu pracował jako dyrektor w fabryce obuwia, co pokazuje jego umiejętności zarządzania oraz adaptacji w trudnych warunkach.

II Rzeczpospolita

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Michalski objął stanowisko oficera prowiantowego w Kaliskim Pułku Piechoty Wojska Polskiego. Już w 1919 roku, dzięki swoim zdolnościom i popularności, został wybrany na prezydenta Kalisza. Jego głównym celem było odbudowanie zniszczonego miasta, a także interwencje w sprawie cen podstawowych produktów, takich jak chleb i ziemniaki, poprzez listy do premiera. W trakcie jego prezydentury udało się odbudować 34 posesje oraz 2 nowe szkoły. Jednak w 1921 roku, przez rosnący konflikt z Radą Miejską, zrezygnował z pełnionej funkcji.

2 czerwca 1921 roku Michalski został mianowany ministrem aprowizacji w rządzie Wincentego Witosa, gdzie miał ambitne plany na poprawę zaopatrzenia w kraju:

• przeniesienie punktu ciężkości aprowidowania ludności z instytucji rządowych na społeczeństwo,
• proponowanie zaopatrzenia w pierwszej kolejności osób pracujących,
• ustalenie we współpracy z organizacjami społecznymi wymiany produktów wiejskich na miejskie.

Niestety, pomysły te nie zostały wprowadzone w życie, a Michalski w trakcie swojej kadencji jako minister wydał zaledwie dwa rozporządzenia dotyczące obrotu ziemią i produktami rolnymi. Z dniem 14 czerwca złożył dymisję, której przyjęcie miało miejsce 21 czerwca 1921 roku. Po zakończeniu swojej pracy w rządzie, powrócił do lokalnej polityki samorządowej, pełniąc m.in. rolę członka komisji likwidacyjnej Kaliskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu i uczestnicząc w radzie nadzorczej Banku Ziemi Kaliskiej. Otwarł również biuro techniczne zajmujące się konserwacją systemów wodno-kanalizacyjnych i grzewczych w Kaliszu. Ponadto w latach 1926-1927 był burmistrzem Radomia, a od czerwca 1929 do marca 1934 był burmistrzem Łowicza. Losy Michalskiego po roku 1936 pozostają nieznane.

Ordery i odznaczenia

Jan Michalski, wybitna postać w historii polskiego ministerstwa, został odznaczony wieloma nagrodami za swoje zasługi. Oto niektóre z jego osiągnięć:

• Krzyż Niepodległości – nadany 2 maja 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych.

---

Oceń: Jan Michalski (minister)

---