Przemysław Górny

---

Życiorys

Przemysław Górny miał skomplikowane początki w życiu. Jego ojciec, Stefan Górny, był aktywnym członkiem Stronnictwa Narodowego oraz w trakcie drugiej wojny światowej w Narodowej Organizacji Wojskowej. Niestety, w 1944 roku został aresztowany przez Gestapo, a później zamordowany w obozie koncentracyjnym w Mauthausen.

Podczas swojego dzieciństwa Przemysław przez pewien okres mieszkał w domu dziecka, a następnie wychowywał go tylko matka. W szkole średniej był klasyfikowany jako „element antysocjalistyczny”, co spowodowało, że musiał często zmieniać szkoły. Jako młody chłopak zafascynował się boksem, co zaowocowało zdobyciem w 1951 roku tytułu młodzieżowego wicemistrza Polski w tej dyscyplinie.

W roku 1954 rozpoczął naukę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Niezłomnie manifestował swoją sprzeciw wobec reżimu komunistycznego, zdobywając dużą popularność wśród kolegów studentów. Angażował się także w duszpasterstwo akademickie, a przy tym głośno odmawiał przystąpienia do Związku Młodzieży Polskiej, co mogło skutkować skreśleniem go z listy studentów. W latach 1955-1959 pełnił funkcję przewodniczącego Zrzeszenia Studentów Polskich na Uniwersytecie Warszawskim.

Przemysław Górny był również jednym z organizatorów manifestacji, która miała na celu powitanie prymasa Stefana Wyszyńskiego w listopadzie 1956 roku. Na początku 1955 roku zainicjował tworzenie Związku Młodych Demokratów, a na koniec 1957 roku współtworzył Ligę Narodowo-Demokratyczną. Jego działalność polityczna przyciągnęła uwagę służb bezpieczeństwa – wielokrotnie był zatrzymywany przez milicję, a w 1959 roku zaangażował się w powitanie wiceprezydenta USA, Richarda Nixona, co również spotkało się z represjami.

7 maja 1960 roku, podczas spotkania LND, został aresztowany wraz z innymi członkami organizacji. Przez dziewięć miesięcy był poddawany brutalnym torturom za odmowę składania zeznań. W 1961 roku w niejawnej sprawie skazano go na dwa lata pozbawienia wolności za przynależność do tajnego związku wrogiego Polsce Ludowej.

Rok 1965 przyniósł kolejne aresztowanie, tym razem na sześć miesięcy, pod fałszywymi oskarżeniami o udział w napadzie na bank. W styczniu 1966 roku zatrzymano go pod zarzutem nielegalnego przekroczenia granicy oraz zamiaru reaktywacji ZMD za granicą, co skutkowało karą dwóch i pół roku więzienia. Po warunkowym zwolnieniu w listopadzie 1967 roku, dwa dni później uległ poważnemu wypadkowi samochodowemu.

W 1968 roku został skreślony z listy studentów, jednak po wznowieniu nauki w 1970 roku zdołał uzyskać absolutorium na Uniwersytecie Warszawskim. Odrzucił propozycje współpracy z Służbą Bezpieczeństwa oraz udziału w frakcji moczarowców w PZPR. Po 1968 roku przeszedł na rentę i wycofał się z działalności politycznej.

Po roku 1989 zaangażował się w działalność społeczną, szczególnie z młodzieżą, a także przystąpił do Narodowego Towarzystwa Oświatowego. Wspólnie z innymi był twórcą i opiekunem Młodzieżowego Korpusu Ochrony Środowiska w Warszawie. W lutym 1992 roku, podczas procesu rehabilitacyjnego członków LND, Przemysław Górny został przywrócony do grona społeczeństwa.

W 2010 roku brał udział w protestach przeciwko przeniesieniu krzyża sprzed Pałacu Prezydenckiego, który upamiętniał ofiary katastrofy smoleńskiej. Przed wyborami prezydenckimi w 2020 roku, poparł kandydaturę Andrzeja Dudy.

Pochowany jest na Cmentarzu Północnym, w lokalizacji W-IX-8-8-11.

Odznaczenia

W 2006 roku Przemysław Górny został uhonorowany znaczącym odznaczeniem, które jest wyrazem uznania jego zaangażowania na rzecz demokratycznych reform w Polsce. Prezydent Lech Kaczyński podczas ceremonii wręczenia, przyznał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, co podkreśla jego wybitne zasługi w tej dziedzinie.

---

Oceń: Przemysław Górny

---