Barbara Teresa Marszel, urodzona 2 stycznia 1929 roku w Kaliszu, to postać niezwykle ważna w polskiej kulturze filmowej i teatralnej. Jej życie, zakończone 10 stycznia 1988 roku w Warszawie, pozostawiło wyraźny ślad w pamięci miłośników sztuki.
W trakcie swojej kariery artystycznej, Marszel zyskała uznanie jako utalentowana aktorka, której występy na scenie oraz w filmach przyczyniły się do rozwoju polskiego teatru i kina. Jej wkład w świat kultury jest nie do przecenienia, a wspomnienia o niej żyją wśród wielu fanów.
Życiorys
Barbara Marszel była córką Bronisława Marszela, który był współwłaścicielem fabryki cukierków w Kaliszu oraz handlowcem, a także Czesławy z Goczałkowskich. Przez całe swoje życie zawodowe była nieodłącznie związana ze scenami warszawskimi. W latach 1950–1953 występowała w Teatrze Syrena, natomiast między 1953 a 1955 oraz w okresie 1965-1977 grała w Teatrze Ludowym (Nowym). W latach 1955-1958 zagościła w Teatrze Polskim, a 1958-1959 spędziła w Teatrze Sensacji. Po zakończeniu kariery teatralnej, w 1977 roku przeszła na rentę.
Wysoką popularność przyniosły jej estradowe występy, w tym te w programie „Podwieczorek przy mikrofonie”. Warto również zaznaczyć, że była znana z roli dubbingowej Betty w popularnym w latach 70 XX wieku serialu Flintstonowie.
W uznaniu swoich osiągnięć artystycznych, w 1979 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Życie prywatne
„Barbara Marszel była osobą, która w swoim życiu prywatnym miała wiele znaczących momentów. Dwukrotnie wstąpiła w związek małżeński. Jej pierwszym mężem był aktor Joachim Lamża, który zmarł w 1977 roku. W tym małżeństwie przyszedł na świat ich syn, również nazwany Joachim, który urodził się w 1951 roku.
Po rozwodzie z Lamżą, w 1958 roku, Marszel poślubiła Jana Wilczka, wiceministra kultury i sztuki, urodzonego w 1916 roku.
Barbara Marszel zmarła 10 stycznia 1988 roku w Warszawie. Jej pamięć trwa, a została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 269-6-27/28.
Filmografia
Barbara Marszel to utalentowana aktorka, która zdobyła uznanie w polskim kinie na przestrzeni wielu lat. Jej kariera obejmuje różnorodne role, które pokazują jej wszechstronność i zdolności artystyczne.
- 1947: Jasne łany,
- 1953: Pościg jako Bronka,
- 1962: Dziewczyna z dobrego domu jako Weronika Nowak, autorka listu do Joanny,
- 1962: Wyrok,
- 1968: Gra jako kamieniarka,
- 1974-1977: Czterdziestolatek jako Żona Burzyńskiego (gościnnie),
- 1984: 5 dni z życia emeryta (gościnnie).
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA GOCZAŁKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 14.01.2020 r.]
- Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 02.07.1979 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zdzisława Sośnicka | Urszula Zybura | Mietek Szcześniak | Jan Tarasin | Gustawa Jarecka | Janina David | Zygmunt Zenon Idzikowski | Czesław Kozanowski | Mieczysław Siemieński | Marek Skrobecki | Eve Zaremba | Józef Wiłkomirski | Natalia Gałczyńska | Tadeusz Petrykowski (literat) | Jan Ptaszyn Wróblewski | Stanisław Goszczurny | Daniel Spaleniak | Jan Czarny | Teodor Tripplin | Ludwik TripplinOceń: Barbara Marszel