Eugenia Róża Pragierowa, z domu Berke, była niezwykle wpływową postacią w polskiej historii XX wieku. Urodziła się 14 lipca 1888 roku w Kaliszu, gdzie rozpoczęła swoją życiową podróż, która wkrótce miała poprowadzić ją do ważnych ról w polityce oraz w ruchach społecznych.
W ciągu swojego życia pragierowa stała się kluczową działaczką polskiego ruchu socjalistycznego oraz feministycznego. Nieustannie walczyła o prawa kobiet oraz sprawiedliwość społeczną, stając się istotnym głosem w dyskusjach na te tematy. Jej działania były także zasłuchiwane w szeregach Polskiej Partii Socjalistycznej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W roku 1949, jako wyraz swojego zaangażowania w pokojowe inicjatywy, została członkiem Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju. Tam również kontynuowała swoją misję propagowania idei współpracy międzynarodowej i obrony praw człowieka.
Pragierowa zmarła 5 maja 1964 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek oraz przykład nieustającej walki o równość i sprawiedliwość. Jej życie jest dowodem na to, jak silna determinacja jednostki może wpłynąć na społeczeństwo.
Życiorys
Prawdopodobnie pochodziła z rodziny żydowskiej. Była córką Henryka oraz Antonii. Uczyła się w żeńskim gimnazjum w Kaliszu, gdzie aktywnie uczestniczyła w strajku szkolnym w 1905 roku. W wyniku tego protestu została aresztowana i łącznie spędziła w więzieniu siedem miesięcy.
Rozpoczęła studia z zakresu historii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w latach 1908–1911 kontynuowała naukę prawa na Uniwersytecie w Zurychu. Doktorat w dziedzinie prawa uzyskała po obronie dysertacji zatytułowanej „Die Genossenschaftsbewegung im Königreich Polen” (Ruch spółdzielczy w Królestwie Polskim).
W latach 1910–1914 była aktywnym członkiem PPS-Lewicy, a od 1919 należała do Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1919 do 1925 roku pełniła funkcję kierownika Wydziału Ochrony Pracy w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Później, do 1939 roku, pracowała jako wykładowca na Wolnej Wszechnicy Polskiej.
W okresie II wojny światowej przebywała w Lwowie, a po wojnie, w 1945 roku, objęła stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, a następnie stała się podsekretarzem stanu w tym ministerstwie. W latach 1945–1947 była posłanką w Krajowej Radzie Narodowej.
Od maja 1945 do grudnia 1948 roku zasiadała w Radzie Naczelnej „lubelskiej” PPS, a później dołączyła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1948 roku została członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR oraz w latach 1948–1954 zasiadała w Komitecie Centralnym tej partii. Była posłanką na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji.
Wiceprzewodniczyła Zarządowi Głównemu Ligi Kobiet Polskich aż do 1964 roku, a ponadto była członkiem Światowej Federacji Kobiet. W 1949 roku wzięła udział w kongresie Obrońców Pokoju w Paryżu, jako delegatka Krajowej Rady Obrońców Pokoju.
Po śmierci została pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C2-10-10).
Od 1912 roku była żoną Adama Pragiera, który również był działaczem PPS, jednak po 1945 roku pozostał na emigracji. W wyniku wydarzeń po wrześniu 1939 roku, małżonkowie w rzeczywistości pozostawali w separacji.
Odznaczenia
Wśród licznych wyróżnień, które zostały przyznane Eugenii Pragierowej, znalazły się prestiżowe odznaczenia, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w życie społeczne i kulturalne kraju.
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymała w 1946 roku,
- Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany jej w 1960 roku.
Przypisy
- Edward Polanowski (red.): SZKOŁA KALISKA Dzieje I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu. Krzysztof Płociński, 1993 r. [dostęp 16.07.2019 r.]
- Odznaczenia dla wybitnych działaczek [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 7, 08.03.1960 r., s. 2
- Trybuna Robotnicza, nr 92 (1481), 09.04.1949 r., s. 1
- M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Edward Giergielewicz | Zofia Wasilkowska | Eugenia Brun | Jadwiga Koszutska-Issat | Baruch Kolski | Krzysztof Grabowski (samorządowiec) | Andrzej Spychalski | Edmund Chodyński | Jan Zylber | Ignacy Daum | Maciej Roch Pietrzak | Józef Koszutski (1906–1979) | Szymon Poradowski | Andrzej Wojtyła | Andrzej Baraniecki | Jerzy Nowacki (opozycjonista) | Konrad Szymański | Józef Skutecki | Wiesław Kołodziejski | Tadeusz SemadeniOceń: Eugenia Pragierowa