Andrzej May, to postać niezwykle ważna dla polskiego świata teatralnego. Urodził się 3 marca 1934 roku w Kaliszu, gdzie rozpoczęła się jego przygoda ze sztuką. W ciągu swojego życia, May stał się nie tylko utalentowanym aktorem, ale również uznawanym reżyserem teatralnym.
Warto zaznaczyć, że zwieńczenie jego działalności artystycznej miało miejsce 7 grudnia 1993 roku, kiedy to zmarł w Szczecinie. Jego wkład w polski teatr nie ograniczał się jedynie do występów aktorskich, gdyż pełnił również funkcje dyrektora oraz kierownika artystycznego różnych teatrów w Polsce. Ta różnorodność ról i talentów sprawiła, że Andrzej May pozostaje w pamięci wielu miłośników teatru oraz krytyków.
Życiorys
W 1953 roku Andrzej May ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Następnie, w 1958 roku, zdobył wykształcenie na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. Swoją karierę aktorską rozpoczął w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie, gdzie wyróżniał się odwagą w interpretacji plus doskonałym wdziękiem, co przyniosło mu uznanie publiczności.
Na scenie koszalińskiej mógł zaprezentować się jako Orlando w sztuce „Jak wam się podoba” W. Szekspira, której reżyserią zajmowała się Joanna Kulmowa. Wczesne lata jego kariery to także wcielenia w role Romea oraz Rizzia w dramacie „Maria Stuart” J. Słowackiego, pod reżyserią Andrzeja Sadowskiego. Po pewnym czasie przeniósł się z Koszalina do Łodzi, gdzie w latach 70. występował w Teatrze Nowym.
W 1979 roku zagrał tam w takich przedstawieniach jak „Obłudnik” Molière’a, „Drugie danie” oraz „Vatzlaw” Sławomira Mrożka. W jego dorobku filmowym przeważały początki jako aktor młodzieńczej energii, często odzwierciedlające sceny walki w lasach. Szczególną sławę przyniosła mu rola Stanisława Połanieckiego w kultowym serialu „Rodzina Połanieckich”.
May zwracał uwagę na to, że po długiej przerwie w swojej karierze, kiedy powrócił do pracy nad tym projektem, zdołał odkryć na nowo magię kina. Jak sam zaznaczył, choć próbował zapoznać się z powieścią Henryka Sienkiewicza, nie udało mu się jej dokończyć, uznając ją za niezbyt interesującą. Zauważył jednak, że dzieła o słabszej literackiej podstawie często mogą przynieść zaskakujące rezultaty w formie filmowej.
W latach 1981–1984 pełnił funkcję dyrektora Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu. Po zakończeniu swojej prężnej kariery artystycznej, odszedł z tego świata, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 18 A).
Filmografia
Andrzej May zyskał uznanie w polskiej kinematografii, występując w wielu filmach oraz serialach telewizyjnych. Jego dorobek artystyczny jest znaczący, a poniżej znajduje się pełna lista jego ról:
- 1958: Krzyż Walecznych (nowela Pies) – Sypniewski,
- 1958: Żołnierz królowej Madagaskaru – mężczyzna na stacji w Radomiu (nie wymieniony w czołówce),
- 1959: Zamach – „Czarny”,
- 1961: Komedianty – poeta Edward (w czołówce podano nazwisko „Maj”),
- 1961: Ludzie z pociągu – Piotr,
- 1961: Zaduszki – „Satyr”,
- 1962: I ty zostaniesz Indianinem – redaktor Tadeusz Orłowski z pisma „Naprzód Młodości”, narrator filmu,
- 1962: Klub kawalerów – Władysław,
- 1964: Rachunek sumienia – milicjant, przyjaciel Grzegorza,
- 1965: Powrót doktora von Kniprode – Johnny, żołnierz amerykański (odc. 2),
- 1966: Don Gabriel – Pinkiewicz, porucznik Legii Straceńców,
- 1966: Marysia i Napoleon – oficer wysłany przez Napoleona do Gdańska (nie wymieniony w czołówce),
- 1967: Czarna suknia – Jerzy Orłowski,
- 1967: Pieśń triumfującej miłości – Fabiusz, mąż Walerii,
- 1967: Stawka większa niż życie (serial TV, odc. 1) – Jacek, ochrona radiostacji,
- 1967: Zmartwychwstanie Offlanda – Gaston de Rousset, narzeczony żony Offlanda (nie wymieniony w czołówce),
- 1969: Szkice warszawskie (nowela Allegro) – kolega „Kędzierzawego”,
- 1975: Jej powrót – gość na przyjęciu,
- 1975: Noce i dnie – Owrucki, nowy właściciel Serbinowa,
- 1977: Noce i dnie (serial TV, odc. 10) – Owrucki, nowy właściciel Serbinowa (nie wymieniony w czołówce),
- 1978: Rodzina Połanieckich (serial TV) – Stanisław Połaniecki,
- 1983: Marynia – Stanisław Połaniecki,
- 1986: Republika nadziei – członek Rady Ludowej.
Przez lata swojej kariery, May zaprezentował swoją wszechstronność, stając się ważną postacią w polskim przemyśle filmowym, zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych.
Przypisy
- Andrzej May. cmentarze.szczecin.pl. [dostęp 20.09.2022 r.]
- Jerzy Katarasiński. Azyl w krainie paradoksu. „Odgłosy”. Nr 11, s. 13, 06.05.1979 r.
- a b c d e f Renata Sas. Na świeczniku – pod pręgierzem. „Dziennik Popularny”. Nr 48, s. 6, 02-04.03.1979 r.
- a b c d e Jadwiga Ślipińska. 25 lat BTD. Pozostali w Pamięci. „Głos Pomorza”. Nr 264, s. 4, 23.11.1979 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Irena Grywińska | Benedykt Jerzy Dorys | Tomasz Wasiak | Władysław Rymkiewicz | Zofia Dybowska-Aleksandrowicz | Irena Trapszo-Chodowiecka | Julian Klemczyński | Jerzy Jarnuszkiewicz | Ignacy Jasiński (malarz) | Fryderyk Stankiewicz | Tomasz Sobczak (aktor) | Patryk Ignaczak | Władysław Kościelniak | Władysław Staszkowski | Piotr Skiba | Marek Skrobecki | Mieczysław Siemieński | Czesław Kozanowski | Zygmunt Zenon Idzikowski | Janina DavidOceń: Andrzej May