Ignacy Jasiński (malarz)

Ignacy Jasiński was son of Marii z Strzyżowskich i Franciszka Jasińskiego, a także bratem Antoniego Ludwika, który przyszedł na świat w 1832 roku. Ojciec artysty, Franciszek, osiedlił się w Kaliszu, gdzie podjął pracę jako rachmistrz w kontroli skarbowej województwa kaliskiego. Warto również zauważyć, że dziadek Ignacego, Jakub Jasiński, był generałem i uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej, zginął w Warszawie podczas walk w 1794 roku.

W 1852 roku Ignacy Jasiński ukończył gimnazjum gubernialne w Suwałkach. Dwa lata później rozpoczął studia w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, jednocześnie uczęszczając na zajęcia w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie jego nauczycielem był Rafał Hadziewicz. Już wówczas, jako student, zaangażował się w ruch niepodległościowy. W 1861 roku stworzył rysunek patriotyczny zatytułowany „Obłąkana", który wyrażał jego tęsknotę za wolnością.

Rok 1863 był punktem zwrotnym w karierze Jasińskiego. Został oskarżony o przynależność do partii Mierosławskiego i o spiskowanie na życie carskiego namiestnika Berga, co skutkowało zesłaniem w głąb Rosji do Wiatki. W archiwach tej miejscowości, teraz znanej jako Kirow, przechowywane są akta policji carskiej odnośnie do jego aresztowania oraz wyroku w Pskowie. Z zesłania wrócił do Warszawy w 1866 roku, gdzie wynajął pracownię w Hotelu Europejskim.

W Wiatce Jasiński nie tylko tworzył, ale także uczył rysunku, wśród jego studentów znalazł się młody Konstantin Ciołkowski oraz przyszła portrecistka Anna Bilińska. W jego notatniku, który pozostał po zsyłce, znalazły się nie tylko zapiski i wiersze, ale również przepisy na lekarstwa, mydło i rysunki, które przedstawiały portrety oraz sceny rodzajowe z życia zesłańców i tubylców Czuwaszy i Czeremisów, pokazujące bogatą etnografię tamtego okresu.

Powracając do Warszawy, Jasiński wciąż tworzył. W 1869 roku namalował autoportret zatytułowany „Wygnaniec”, który odzwierciedlał jego zmiany artystyczne, z coraz większym naciskiem na portrety psychologiczne. Po powrocie ze zesłania jego prace były wystawiane i nagradzane przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, co świadczy o uznaniu, jakie zdobył w środowisku artystycznym.

Ignacy Jasiński zmarł na gruźlicę i został pochowany w Meranie, jednak jego wspaniała twórczość oraz wpływ na polską sztukę pozostają nieprzemijające. Jego prace, w tym rysunki i obrazy, wiele z nich przechowywanych w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego, nieustannie przypominają o jego talentach i pasji do malarstwa.