Jan Kulak

---

Życiorys

Jan Kulak, znacząca postać w historii Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce, rozpoczął swoją działalność w 1921 roku, kiedy objął funkcję kolportera w kościele. Rok później podjął pracę w tej samej instytucji. W 1926 roku zawarł związek małżeński z Anną, pochodzącą z Bolechowic koło Krakowa. Wspólnie z Marianem Kotem angażował się w działania na rzecz wsi Markowa, co przyczyniło się do powstania zboru na tym terenie w 1930 roku.

Na zjeździe zjednoczenia wschodniego, który odbył się w Pożarkach w dniach 23-26 maja 1929 roku, Jan Kulak został wybrany na kaznodzieję próbnym oraz objął ważną rolę sekretarza młodzieży w zjednoczeniu. W 1931 roku został ordynowany kaznodzieją. W latach 1931-1939 pełnił funkcje przewodniczącego zarówno zjednoczenia południowego, jak i wschodniego. Jego kariera zawodowa w tym okresie prowadziła go przez różne miejsca, w tym Białystok w 1936 roku, a następnie do Jarosławia, Grodna i Wilna, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej, spędzając ten straszny czas w Generalnym Gubernatorstwie.

Po zakończeniu niemieckiej okupacji, 10 kwietnia 1945 roku, na zebraniu Tymczasowej Rady Kościoła w Radomiu, Jan Kulak został wybrany na pierwszego powojennego przewodniczącego Unii Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce. W tej roli przyczynił się do ożywienia życia adwentystycznego. Współorganizował pierwszy powojenny zjazd misyjny oraz nadzorował zakup nowych lokali dla wspólnoty. Jednakże 26 stycznia 1949 roku zrezygnował z pełnionej funkcji, a jego miejsce zajął Franciszek Stekla. Warto zaznaczyć, że Kulak ściśle współpracował z aparatem władzy PRL.

Do momentu przejścia na emeryturę w 1958 roku pozostał starszym zboru w Krakowie. Zmarł w swoim domu w Bolechowicach w wieku 78 lat. Jego postać nieco mroczna, związana była z tajną współpracą ze służbą bezpieczeństwa, gdzie używał pseudonimu „Alfa”.

---

Oceń: Jan Kulak

---