Jan Walter (duchowny)


Jan Walter to postać, która pozostawiła po sobie znaczący ślad w historii polskiego luternizmu. Urodził się 6 grudnia 1934 roku w Kaliszu, a zmarł 27 stycznia 1995 roku w Warszawie. Był nie tylko duchownym luterańskim, ale również długoletnim proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu oraz parafii ewangelicko-augsburskiej Św. Trójcy w Warszawie.

Walter pełnił także funkcję seniora diecezji warszawskiej i był aktywnym działaczem ekumenicznym. Jego życie i działalność koncentrowały się na promowaniu dialogu międzywyznaniowego oraz zbliżaniu różnych tradycji chrześcijańskich.

Życiorys

Jan Walter był synem Brunona Waltera oraz Zofii z domu Lange. W Kaliszu ukończył edukację w Gimnazjum im. Adama Asnyka, które stanowiło ważny krok w jego przyszłym życiu duchownym. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, rozpoczął studia w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, gdzie kształcił się w latach 1952-1957. Jego pragnienie wiedzy sprawiło, że kontynuował naukę na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego oraz podjął uzupełniające studia teologiczne w Lozannie.

13 lipca 1958 roku, w Kaliszu, Walter otrzymał ordynację i stał się duchownym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Jego pierwszym powołaniem była rola wikariusza w parafii w Łodzi, gdzie pracował do 1962 roku. Następnie, w latach 1962-1980, pełnił funkcję proboszcza w Poznaniu. Tam aktywnie przyczyniał się do ożywienia działań kościelnych, pomimo licznych trudności związanych z warunkami lokalowymi.

W trakcie swojej posługi udało mu się odzyskać lokal mieszkalny w budynku Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego przy ul. Kossaka 9, a także dokonać modernizacji wnętrz kaplicy. Jan Walter obsługiwał także zbory filialne w miejscowościach takich jak Chodzież, Gniezno, Leszno oraz Trzcianka, gdzie prowadził nabożeństwa domowe.

W tamtym okresie szczególnie istotna była kontynuacja działalności Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego — jedynej organizacji tego rodzaju, która przetrwała w Polsce w czasach PRL-u. Walter zajął się także pracą z młodzieżą oraz rozwijaniem kontaktów ekumenicznych. Uczestniczył w pracach Oddziału Wojewódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej, którego przewodniczącym był w latach 1963-1975, a także nawiązywał międzynarodowe relacje z ewangelikami z ówczesnej NRD.

Od 1974 roku Jan Walter był członkiem Synodu Kościoła, gdzie działał w różnych komisjach, takich jak Komisja Ewangelizacyjno-Misyjna, Komisja Pastoralna i Komisja ds. Diakonii. W latach 1971-1974 pełnił również rolę w zarządzie Ekumenicznej Rady Młodzieży w Europie.

W 1979 roku został wybrany na stanowisko I proboszcza parafii Św. Trójcy w Warszawie, a 18 maja 1980 roku został wprowadzony w urząd, dodatkowo pełnił funkcję seniora diecezji warszawskiej. Był jednym z inicjatorów rozbudowy parafialnego Domu Opieki „Tabita” w Konstancinie-Jeziornie, co świadczy o jego oddaniu dla społeczności oraz zaangażowaniu w działalność charytatywną.

Życie prywatne

Jan Walter był mężem Ewy, z domu Hoffmann, od 29 czerwca 1963 roku. Ewa, urodzona w 1938 roku i zmarła w 2006 roku, pochodziła z Bydgoszczy. Ukończyła studia z zakresu matematyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a swoją karierę zawodową związała ze szkolnictwem.

Ewa Walter pełniła istotną rolę w życiu zawodowym swojego męża, wspierając go na wielu płaszczyznach jego działań. Od 1993 roku była przewodniczącą Komitetu Światowego Dnia Modlitwy. W 2002 roku objęła także stanowisko przewodniczącej Sekcji Kobiet Polskiej Rady Ekumenicznej, co świadczy o jej zaangażowaniu w działalność ekumeniczną.

Miejsce spoczynku

Jan Walter zmarł 4 lutego 1995 roku, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz ewangelicko-augsburski przy ul. Młynarskiej w Warszawie. Jego grobowiec znajduje się w alei 9, w miejscu oznaczonym numerem 3.


Oceń: Jan Walter (duchowny)

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:9