Olga Koszutska

Kultura i sztuka

Olga Koszutska, urodzona 23 października 1930 roku w Kaliszu, była wybitną postacią polskiego świata sztuki. Zmarła 9 lutego 2002 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii teatru.

Była nie tylko utalentowaną aktorką teatralną, ale także reżyserem telewizyjnym i teatralnym, co czyni ją wielką osobowością w dziedzinie polskiej kultury. Jej wkład w rozwój sztuki scenicznej pozostaje nieoceniony.

Życiorys

Olga Koszutska ukończyła wydział reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie w roku 1955. W swojej karierze współpracowała z wieloma teatrami rozsianymi po Polsce, w tym z placówkami znajdującymi się w Bydgoszczy, Gdyni, Jeleniej Górze, Kielcach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Warszawie oraz Wrocławiu.

Była żoną znanego aktora Zygmunta Listkiewicza, a także matką Michała Listkiewicza, który aktywnie działał w środowisku piłkarskim. Olga Koszutska była również spokrewniona z utalentowaną aktorką Marią Broniewską.

Życie Olgi Koszuskiej tragicznie zakończyło się w wyniku napadu rabunkowego, który miał miejsce w jej warszawskim mieszkaniu.

Filmografia

Reżyseria

Spektakle teatralne

Olga Koszutska, utalentowana reżyserka, stworzyła wiele znakomitych spektakli, które zdobyły uznanie zarówno wśród widzów, jak i krytyków. Oto niektóre z nich:

  • 1978: Wróg ludu,
  • 1977: Dom lalki,
  • 1977: Wassa Żeleznowa,
  • 1976: Czapka błazeńska,
  • 1976: Klik – klak,
  • 1975: Dzień dobry ci, królu Lulu!,
  • 1975: Policja,
  • 1975: Pieśń z roku 1831,
  • 1974: Ich czworo,
  • 1974: Zielony Gil,
  • 1974: Iluzja,
  • 1973: Fantazy,
  • 1973: Żołnierze,
  • 1973: Zabawa w koty,
  • 1973: Dzieje grzechu,
  • 1972: Duże jasne,
  • 1971: Wołanie wiatru,
  • 1971: Żołnierz i bohater,
  • 1971: Cienie,
  • 1970: Trutnie i kobiety,
  • 1970: Pierścień wielkiej damy,
  • 1970: Szkic do portretu,
  • 1969: Zawsze we troje,
  • 1969: Koncert,
  • 1968: Poskromienie złośnicy,
  • 1968: W małym dworku,
  • 1968: Nie zapomnisz owych dni,
  • 1967: Trzy białe strzały,
  • 1966: Bohater bez chorągwi,
  • 1965: Dożywocie,
  • 1965: Don Karlos,
  • 1964: No more Hiroshima (dwukrotnie),
  • 1964: Najzwyklejszy cud,
  • 1964: Koniec Księgi VI,
  • 1963: Grupa Laokoona,
  • 1963: Gość,
  • 1963: Maskarada,
  • 1962: Zielone rękawice,
  • 1962: Opera za trzy grosze,
  • 1962: Tajemnicza szkatułka,
  • 1962: Lai znaczy jaśmin,
  • 1961: Odwety,
  • 1961: Zielony Gil,
  • 1960: Królowa przedmieścia,
  • 1959: Życie Galileusza,
  • 1959: Wróg Ludu,
  • 1959: Mąż i żona,
  • 1959: Kochanek Sybilli,
  • 1959: I koń się potknie…,
  • 1958: Igraszki trafu i miłości,
  • 1958: Ludzie i morze,
  • 1958: Ich czworo,
  • 1958: Pierścień wielkiej damy,
  • 1957: Boy,
  • 1957: Upiory,
  • 1956: Don Karlos,
  • 1954: Dom lalki,
  • 1954: Wielki człowiek do małych interesów.

Spektakle telewizyjne

Reżyserka także tworzyła dla telewizji, wprowadzając swoje unikalne podejście do realizacji programów:

  • 1973: Zaciszny Pensjonat,
  • 1972: Wesele Figara,
  • 1971: Przejście Sarny,
  • 1967: Kowal, Pieniądze i Gwiazdy,
  • 1961: Dom Pychy,
  • 1961: Warszawska Ulica,
  • 1961: Zabić Człowieka,
  • 1960: Wyjeżdżamy na Wakacje.

Adaptacja

Spektakle telewizyjne

Odgrywając istotną rolę w adaptacji znanych dzieł, Koszutska wzięła na siebie odpowiedzialność za tworzenie adaptacji telewizyjnych:

  • 1961: Dom Pychy,
  • 1961: Zabić Człowieka,
  • 1960: Wyjeżdżamy na Wakacje,
  • 1959: Kochanek Sybilli.

Aktorstwo

Spektakle teatralne

Olga Koszutska również przed kamerą i na scenie teatralnej pokazuje swoje aktorskie umiejętności:

  • 1961: Zielony Gil jako Donna Clara,
  • 1958: Kot w butach jako Basia,
  • 1956: Eugeniusz Oniegin jako Tatiana.

Scenariusz

Spektakle teatralne

Jako twórczyni, jej prace obejmują również pisanie scenariuszy:

  • 1973: Żołnierze,
  • 1971: Wołanie wiatru,
  • 1970: Szkic do portretu (wraz z Lucyną Tychową),
  • 1968: Nie zapomnisz owych dni.

Inscenizacja

Spektakle teatralne

Ostatni z aspektów twórczości Koszutskiej dotyczy inscenizacji sztuk teatralnych.

  • 1968: Nie zapomnisz owych dni.
1975-07-05Sławomir Mrożek – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
1975-12-13Irena Listkiewicz – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
1976-02-21Jarosław Abramow-Newerly – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr Polski w Bydgoszczy
1976-10-23Luigi Pirandello – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr Polski w Bydgoszczy
1977-02-11Gorki Maksym – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr Nowy w Łodzi
1977-12-16Henrik Ibsen – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
1978-04-28Ibsen Henryk – forma twórczości: reżyseria, teatr: Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Przypisy

  1. Michał Listkiewicz: Wybaczyłem zabójczyni mamy. gazetakrakowska.pl, 24.12.2014 r. [dostęp 25.07.2020 r.]
  2. FilmPolski.pl – Olga Koszutska [online], FilmPolski [dostęp 24.07.2020 r.]
  3. a b c d e Olga Koszutska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 24.07.2020 r.]
  4. Wirtualna Polska MediaW.P.M. S.A Wirtualna Polska MediaW.P.M., 25 lat więzienia za zabójstwo Olgi Listkiewicz [online], wiadomosci.wp.pl, 23.05.2003 r. [dostęp 24.07.2020 r.]

Oceń: Olga Koszutska

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:21