Zbigniew Makarczyk

W 1926 roku ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie, gdzie zdobył wiedzę specjalistyczną z zakresu polityki społecznej oraz ochrony pracy. W okresie 1935–1939 pełnił funkcję sekretarza redakcji "Encyklopedii nauk politycznych". W czasie II wojny światowej aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu, co było znaczącym działaniem w obliczu okupacji.

Po wojnie, Zbigniew Makarczyk stał się wykładowcą polityki społecznej, pracując na Uniwersytecie Warszawskim oraz Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na tej drugiej uczelni pozostawał aż do swojej śmierci, wykładając oraz kształcąc wiele pokoleń studentów.

W 1956 roku był jednym z założycieli Ogólnopolskiego Klubu Postępowej Inteligencji Katolickiej. W okresie późniejszym, znaczące miejsca w jego działalności zajmował Klub Inteligencji Katolickiej (KIK) w Warszawie, gdzie pełnił rolę członka zarządu w latach 1957–1958.

W 1957 roku, Zbigniew Makarczyk został wybrany do Sejmu w okręgu wyborczym nr 44 w Lublinie, gdzie startował jako kandydat z ramienia "Znaku". Był jedynym posłem pracującym w tej kadencji, który pełnił jednocześnie funkcję naukową na KUL. Po zakończeniu swojej kadencji, objął stanowisko dyrektora Ośrodka Normowania Pracy przy Komitecie Drobnej Wytwórczości. Niestety, jego życie zakończyło się przedwcześnie w wyniku choroby nowotworowej. Po śmierci spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 175-1-33), gdzie upamiętniono jego znaczące życie i działalność.