Eugeniusz Cerekwicki

Polityka i administracja

Eugeniusz Cerekwicki był istotną postacią w historii Polski, urodził się 8 lipca 1925 roku w Szczypiornie, które obecnie jest częścią Kalisza. Jego życie zawodowe związane było z dyplomacją oraz działalnością w służbach specjalnych.

W swojej karierze pełnił m.in. funkcję chargé d’affaires w Korei Północnej w okolicach 1954 roku, a także w Iraku w latach 1963–1967, co podkreśla jego znaczącą rolę w polskiej polityce zagranicznej w okresie PRL.

Zmarł 18 sierpnia 2013 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ślad w historii polskiej dyplomacji.

Życiorys

Eugeniusz Cerekwicki był synem Stefana oraz Seweryny. Jego zaangażowanie w działalność polityczną rozpoczęło się w 1942 roku, kiedy to dołączył do Polskiej Partii Robotniczej. W 1948 roku przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie kontynuował swoją karierę. W 1945 roku pełnił funkcję zastępcy komendanta powiatowego Milicji Obywatelskiej w Kaliszu, a następnie pracował w Departamencie IV Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego do 1946 roku.

Po ukończeniu rocznej Szkoły Dyplomatyczno-Konsularnej, w 1950 roku Cerekwicki został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach pięćdziesiątych miał okazję pracować w ambasadzie PRL w Pjongjangu (Phenianie), gdzie około 1954 roku pełnił zadania chargé d’affaires a.i. Następnie, jako I sekretarz ambasady PRL w Ottawie, reprezentował Polskę w latach 1958−1961.

W okresie od 10 listopada 1963 do 24 października 1967 Cerekwicki był chargé d’affaires w Iraku. Dodatkowo, był naczelnikiem jednego z wydziałów w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach osiemdziesiątych brał aktywny udział w Komitecie Dzielnicowym PZPR Warszawa-Mokotów, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Dzielnicowej Komisji Kontroli Partyjnej oraz sekretarza.

W swojej karierze Cerekwicki został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1954 roku oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku. Po zakończeniu działalności politycznej, spoczął na Cmentarzu Komunalnym Południowym w Antoninowie.

Przypisy

  1. Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 21.11.2024 r.
  2. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 21.11.2024 r.]
  3. a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 15.01.2021 r.]
  4. Uchwała Rady Państwa z dnia 20.07.1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1483).
  5. Uchwała Rady Państwa z dnia 10.01.1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
  6. a b Eugeniusz Cerekwicki, Warszawa, 23.08.2013 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 23.08.2013 r. [dostęp 15.01.2021 r.] .
  7. KrzysztofK. Tarka KrzysztofK., Nauka, polityka i tajne służby. Podróże Adama Bromkego do Polski, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 9/2 (16), 2010, s. 339 [dostęp 15.01.2021 r.]

Oceń: Eugeniusz Cerekwicki

★★★★★
Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:9