Andrzej Bonusiak


Andrzej Leszek Bonusiak, urodzony 2 lipca 1968 roku w Kaliszu, to postać wysokiej rangi w polskiej nauce historycznej. Specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących diaspory polskiej oraz historii najnowszej Polski, co czyni go czołowym ekspertem w swojej dziedzinie. Jako nauczyciel akademicki jest związany z Uniwersytetem Rzeszowskim, gdzie przekazuje swoją wiedzę i doświadczenie nowym pokoleniom studentów.

Jego prace koncentrują się na istotnych aspektach polskiej, a także międzynarodowej historii, co wzbogaca nasze rozumienie przeszłości oraz wpływu, jaki polska diaspora miała na kształtowanie się różnych społeczności na całym świecie.

Życiorys

Andrzej Bonusiak to postać, której biografia jest ściśle związana z Kaliszem, gdzie przyszedł na świat jako najstarszy syn Włodzimierza Bonusiaka w 1968 roku. W Kaliszu spędził swoje wczesne lata oraz ukończył szkołę podstawową. W 1982 roku, w poszukiwaniu nowych możliwości, zdecydował się na przeprowadzkę do Rzeszowa, gdzie kontynuował edukację.

Ukończył tam szkołę średnią i zdał egzamin dojrzałości w 1986 roku. Następnie, zafascynowany historią, rozpoczął studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie. W 1992 roku obronił pracę magisterską, a tuż po zakończeniu studiów podjął pracę jako asystent na tej samej uczelni, w Instytucie Historii. Jego pasja do nauki doprowadziła go do uzyskania stopnia naukowego doktora nauk humanistycznych w 1996 roku, kiedy to przygotował rozprawę pt. Lwów 1918–1939. Ludność. Przestrzeń. Samorząd, której promotorem był prof. Stanisław Gajewski.

Awansując w strukturach akademickich, został adiunktem, a po przekształceniu szkoły w 2001 roku, pełnił tę rolę na nowym Uniwersytecie Rzeszowskim. W 2005 roku Rada Wydziału Historycznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego. W tym czasie zaprezentował pracę dotyczącą analizowania polskiego szkolnictwa w Stanach Zjednoczonych Ameryki w latach 1984–2003.

W 2006 roku, po kolejnych osiągnięciach naukowych, awansował na profesora nadzwyczajnego i objął kierownictwo w Zakładzie Historii XIX wieku oraz dziejów Polonii i Emigracji. Dodatkowo, w latach 2008–2012 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich na Wydziale Socjologiczno-Historycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Dorobek naukowy i odznaczenia

Zainteresowania naukowe Andrzeja Bonusiaka obejmują dziedziny związane z polską diasporą, w tym aspekty takie jak szkolnictwo oraz różnorodne organizacje oświatowe. Interesuje się także dziejami regionalnymi, ze szczególnym naciskiem na historię najnowszą, oraz Polonią w krajach byłego Związku Radzieckiego.

Do jego najważniejszych publikacji można zaliczyć:

  • Galicja w 1848 roku. Demografia, działalność polityczna i społeczna, gospodarka i kultura, Rzeszów 1999,
  • Lwów w latach 1918–1939. Ludność, przestrzeń, samorząd, Rzeszów 2000,
  • Dzieje polskiego szkolnictwa sobotniego w metropolii chicagowskiej 1951–1997, Przemyśl 2001,
  • Małe regiony w wielkiej polityce Polski, Słowacji i Ukrainy, Rzeszów 2003,
  • Wspólnota polska w Berdiańsku. Wyzwania współczesności. Monografia, Donieck 2008,
  • Migracje polskie – historia i współczesność, Rzeszów 2010,
  • Polacy w niepodległej Ukrainie. Analiza strukturalno-funkcjonalna, Rzeszów 2013.

Oprócz tych tematów, Andrzej Bonusiak prowadzi badania dotyczące dziejów techniki wojskowej oraz wykazuje zainteresowanie turystyką. W 2001 roku wyróżniono go Srebrnym Krzyżem Zasługi za wzorowe i sumienne wykonywanie obowiązków zawodowych.

Przypisy

  1. a b c d e f Biografia na stronie Instytutu Historii UR [dostęp 09.09.2016 r.]
  2. Biografia Włodzimierza Bonusiaka na stronie IH UR [dostęp 09.09.2016 r.]
  3. Zakład Historii XIX wieku, dziejów Polonii i Emigracji – Uniwersytet Rzeszowski. [dostęp 09.09.2016 r.]
  4. Dane na podstawie katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie, stan na 29.12.2013 r.
  5. Dr hab. Andrzej Bonusiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 30.12.2013 r.]
  6. Władze WSH UR w kadencji 2008–2012, informacja uzyskana w dziekanacie.
  7. M.P. z 2001 r. nr 39, poz. 643.

Oceń: Andrzej Bonusiak

Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:23