Mieczysław Tanty

---

Życiorys

Mieczysław Tanty pochodził z rodziny rzemieślniczej, będąc synem Wawrzyńca i Ewy. Uzyskał maturę w 1949 roku, kończąc liceum handlowe w Kaliszu. Po ukończeniu szkoły średniej, podjął studia historyczne na Uniwersytecie Łódzkim, jednak po dwóch latach zdecydował się przenieść na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warszawskiego. W 1952 roku zdobył tytuł licencjata, a trzy lata później uzyskał tytuł magistra.

1 października 1955 roku rozpoczął pracę w Katedrze Historii Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Swoją pracę doktorską pt. „Zjazd słowiański w Moskwie w roku 1867” obronił w 1962 roku, pod kierunkiem promotora, Ludwika Bazylowa. Po ukończeniu doktoratu, awansował na adiunkta. W 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy zatytułowanej „Rosja wobec wojen bałkańskich 1912–1913 roku”. Od 1988 roku pełnił funkcję profesora zwyczajnego.

W latach 1971–1975 był wicedyrektorem Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, a w okresie 1977–1981 pełnił rolę prodziekana Wydziału Historycznego UW. W latach 1979–1980 był visiting professor na Uniwersytecie Kansasa. Po przejściu na emeryturę, aż do 2013 roku, kontynuował pracę w Wyższej Szkole Gospodarki Krajowej w Kutnie.

Mieczysław Tanty działał aktywnie w różnych organizacjach historycznych. Był członkiem Zarządu Głównego i skarbnikiem Polskiego Towarzystwa Historycznego w latach 1967–1974. Ponadto, uczestniczył w pracach Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Rusycystycznego (1976–1980), a także przewodniczył stronie polskiej i współprzewodniczył Komisji Polsko-Rosyjskiej ds. podręczników historii i geografii w latach 1985–2009. Od 1972 roku był członkiem Komisji Historycznej Polsko-Rosyjskiej PAN oraz Akademii Nauk ZSRR/Rosyjskiej Akademii Nauk.

Mieczysław Tanty został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera HII-2-14).

Odznaczenia i nagrody

Mieczysław Tanty to postać wyróżniająca się w dziedzinie nauki, którego osiągnięcia zostały docenione na wielu płaszczyznach. Otrzymał on nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego aż trzykrotnie. Jego kariera naukowa zyskała uznanie dzięki rozprawie habilitacyjnej, która została nagrodzona w 1971 roku. W 1978 roku wyróżniono go za książkę zatytułowaną Historia Słowian Południowych i Zachodnich, a następnie, w 1985 roku, za pracę Bosfor i Dardanele w polityce mocarstw.

Dodatkowo, Tanty został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi wyraz uznania dla jego wkładu w rozwój kultury i nauki. Otrzymał także Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej, które potwierdzają jego znaczenie i osiągnięcia w obszarze edukacji.

Wybrane publikacje

Oto zestawienie wybranych publikacji, które ukazują dorobek naukowy Mieczysława Tanty:

• Konflikty bałkańskie w latach 1878–1919, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1968,
• Panslawizm, carat, Polacy: zjazd słowiański w Moskwie 1867 r., Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1970,
• Rosja wobec wojen bałkańskich 1912–1913 roku, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1970,
• Zwycięstwo leninowskiej polityki narodowościowej w Związku Radzieckim, Warszawa: Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Zarząd Główny 1972,
• (wraz z J. Skowronkiem i T. Wasilewskim), Historia Słowian południowych i zachodnich, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1977 (wyd. 2 – 1988),
• Bosfor i Dardanele w polityce mocarstw, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1982,
• Rewolucja rosyjska a sprawa polska: 1917–1918, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1987,
• Bałkany w XX wieku: dzieje polityczne, Warszawa: „Książka i Wiedza” 2003,
• (wraz z J. Skowronkiem i T. Wasilewskim), Słowianie południowi i zachodni VI–XX wiek, Warszawa: Książka i Wiedza 2005.

---

Oceń: Mieczysław Tanty

---