Włodzimierz Bonusiak

---

Życiorys

Włodzimierz Bonusiak przyszedł na świat w 1942 roku w Kaliszu, w rodzinie Andrzeja i Zofii Bonusiaków. W miejscowym Kaliszu ukończył kolejno szkołę podstawową i średnią. Po osiągnięciu swojego świadectwa maturalnego, podjął studia z zakresu historii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, które zwieńczył w 1965 roku. Następnie podjął pracę jako nauczyciel historii oraz Wychowania Obywatelskiego w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących, a także w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w swoim rodzinnym mieście. Na przestrzeni lat pełnił tam również rolę zastępcy dyrektora, a w późniejszym czasie dyrektora szkoły.

Kariera naukowa

W 1974 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Rzeszowa, gdzie rozpoczął pracę na Politechnice Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza, początkowo w roli asystenta, a później adiunkta. W 1975 roku uzyskał doktorat z nauk humanistycznych w dziedzinie historii na UAM. Habilitację zdobył w 1981 roku na tej samej uczelni, po obronie rozprawy na temat polityki ekonomicznej III Rzeszy w okupowanych terenach ZSRR w latach 1941–1944.

W 1982 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, która w 2001 roku przekształciła się w Uniwersytet Rzeszowski. Został kierownikiem Zakładu Historii Polski Najnowszej w Instytucie Historii, gdzie pracował aż do 2012 roku. Oprócz swoich obowiązków naukowych, pełnił również kluczowe funkcje organizacyjne. W latach 1982–1983 oraz 1988–1988 sprawował urząd prodziekana Wydziału Socjologiczno-Historycznego, a następnie od 1983 do 1984 roku był prorektorem. W latach 1984–1987 zarządzał Instytutem Historii, a w latach 1990–1996 pełnił rolę dziekana Wydziału Socjologiczno-Historycznego. W 1993 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. W okresie 1996–2001 był rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a od 2001 do 2008 roku pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Rzeszowskiego. W latach 2008–2012 ponownie był dyrektorem Instytutu Historii.

Działalność partyjna

W 1962 roku Włodzimierz Bonusiak związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR), gdzie w latach 1975–1979 pełnił rolę sekretarza do spraw propagandy w Komitecie Uczelnianym PZPR Politechniki Rzeszowskiej. W latach 1979–1980 był I sekretarzem Komitetu Uczelnianego. Po 1980 roku, w ramach Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie, rozpoczął pracę jako kierownik Wydziału Nauki, Oświaty i Kultury, którą sprawował do września 1982 roku. W 1985 roku objął stanowisko dyrektora Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej KW PZPR, a rok później został Sekretarzem ds. Nauki i Oświaty KW PZPR w Rzeszowie, równocześnie dołączając do egzekutywy. Obie funkcje pełnił aż do października 1989 roku. W wyborach parlamentarnych w 1989 roku, niestety, nie udało mu się zdobyć mandatu posła w sejmie kontraktowym w okręgu nr 83 Rzeszów.

Dorobek naukowy

Zainteresowania naukowe Włodzimierza Bonusiaka obejmują szereg istotnych zagadnień związanych z historią najnowszą, szczególnie nawiązujących do działań III Rzeszy oraz ZSRR. W jego badaniach wyodrębnia się m.in. analiza polityki okupacyjnej oraz stosunków polsko-ukraińskich. Włodzimierz Bonusiak zwraca także uwagę na dzieje miast, takich jak Kalisz, Rzeszów, Ropczyce, Dębica, Łańcut, Tarnobrzeg, Lwów oraz Drohobycz.

Dodatkowo, jego zainteresowania obejmują biografistykę oraz badania nad życiem przywódców ZSRR oraz wybitnych postaci z południowo-wschodniej Polski. Jako autor opublikował około 150 prac, w tym 15 monografii, które stanowią ważny wkład w polską historiografię.

Do najważniejszych jego osiągnięć publikacyjnych zaliczyć można:

• Polityka ekonomiczna III Rzeszy na okupowanych obszarach ZSRR 1941–1944, Rzeszów 1981,
• Kto zabił profesorów lwowskich, Rzeszów 1985,
• Małopolska Wschodnia pod rządami III Rzeszy, Rzeszów 1990,
• Polityka ludnościowa III Rzeszy na okupowanych obszarach ZSRR 1939–1941, Rzeszów 1993,
• Życie i działalność Ignacego Łukasiewicza, Rzeszów 1995,
• Józef Stalin – biografia, Rzeszów 1992,
• Polska podczas II wojny światowej, Rzeszów 2003,
• Polityka ludnościowa i ekonomiczna ZSRR na okupowanych ziemiach polskich w latach 1939–1941 (Zachodnia Ukraina i Zachodnia Białoruś), Rzeszów 2006.

Życie prywatne

Włodzimierz Bonusiak jest osobą, która cieszy się szczególnym uznaniem zarówno w środowisku zawodowym, jak i w życiu osobistym. Jego żona to Stanisława, z domu Borejko, z którą tworzy szczęśliwy związek.

Para ma dwóch synów, którzy są dla nich źródłem radości i dumy. Ich pierwszym dzieckiem jest Andrzej, który z pewnością idzie w ślady swojego ojca, a młodszy syn to Grzegorz.

Wyróżnienia

Włodzimierz Bonusiak, uznawany autorytet w swojej dziedzinie, posiada najwyższe odznaczenia akademickie. Jest doktorem honoris causa w Czerniowcach oraz Drohobyczu.

Wśród jego licznych wyróżnień znajduje się Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1985 roku. Oprócz tego, jego osiągnięcia zostały docenione przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Szkolnictwa Wyższego), czego dowodem jest zdobycie 9 nagród, w tym jednej zbiorowej.

Członkostwo

Włodzimierz Bonusiak jest aktywnym członkiem wielu organizacji naukowych, co poświadcza jego zaangażowanie w badania oraz rozwój nauki w Polsce. Jego działalność obejmuje szereg istotnych komisji oraz stowarzyszeń, a poniżej przedstawione są szczegóły jego członkostwa:

• uczestniczył w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce w latach 1986–1988,
• był członkiem Rady Naukowej GKBZH w Polsce w okresie 1988–1990,
• sprawował funkcję przewodniczącego Okręgowej Komisji BZH w latach 1986–1989,
• należał do zespołu Dydaktyczno-Naukowego Nauk Historycznych MNiSW w latach 1986–1989,
• przechodził przez okres członkostwa w Radzie Naukowej Głównej Komisji BZpNP – IPN w latach 1994–1998,
• był wiceprzewodniczącym Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie w latach 1983–1989,
• przewodniczył Towarzystwu Naukowemu w Rzeszowie w latach 1990–1992,
• aktualnie pełni rolę przewodniczącego Towarzystwa Uniwersyteckiego w Rzeszowie od 1996 roku,
• współpracuje z Komisją Wschodnioeuropejską PAU od 2000 roku.

Zaangażowanie Włodzimierza Bonusiaka w różnorodne organizacje naukowe podkreśla jego wpływ na polski krajobraz badań historycznych, jak również jego długotrwałą współpracę z innymi naukowcami oraz instytucjami.

---

Oceń: Włodzimierz Bonusiak

---