Feliks Teodor Esse

---

Życiorys

Feliks Teodor Esse przyszedł na świat jako syn notariusza Teodora Esse oraz nauczycielki Stefanii Esse z d. Petschke. Swoją edukację rozpoczął na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, po czym kontynuował studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Po pomyślnym ukończeniu studiów, związał się zawodowo z Zakładami Ceramicznymi, które zlokalizowane były pod Ożarowem Mazowieckim. W 1935 roku rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej.

Feliks Esse był mężem i ojcem, jego syn Andrzej urodził się w 1932 roku, a zmarł w 2018. W trakcie II wojny światowej wstąpił do Armii Krajowej, gdzie posługiwał się pseudonimem „Nysa”. Oprócz tego zaangażował się w działalność w komórce „Ciągnik” Delegatury Rządu na Kraj. Jako strzelec, aktywnie uczestniczył w walkach, które miały miejsce na Żoliborzu w czasie powstania warszawskiego. Po zakończeniu powstania został wzięty do niewoli i trafił do Stalagu XI A w Altengrabow.

Po wojnie, zdecydował się pozostać w Niemczech, mając na celu sprowadzenie swojej rodziny. Po zatrzymaniu bliskich na granicy czesko–austriackiej, zdołał powrócić do Polski. W latach 1952–1958 był pracownikiem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie pełnił obowiązki kierownika Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki na Wydziale Ceramicznym AGH. W 1957 roku odebrał tytuł docenta, a 14 marca 1968 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Feliks Teodor Esse zmarł 1 września 1979 roku w Warszawie. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie został pochowany w kwaterze B37, rząd 1, grób 13.

Odznaczenia

Feliks Teodor Esse otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego wkładzie w rozwój i dobro kraju. Wśród wyróżnień znalazły się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany w 1955 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, również z 1955 roku.

---

Oceń: Feliks Teodor Esse

---