Jan Zawartka

---

Życiorys

Jan Zawartka, znany w środowisku medycznym, ukończył w 1938 roku studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Jego życie zawodowe uległo dramatycznym zmianom podczas okupacji niemieckiej, kiedy to, zmuszony do wysiedlenia, trafił wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa. Szybko jednak, znalazł zatrudnienie w powiatowym szpitalu w Łowiczu, gdzie mógł kontynuować swoją pracę w dziedzinie medycyny.

Po zakończeniu II wojny światowej w latach 1944–1946 odbył służbę w Ludowym Wojsku Polskim, a po demobilizacji podjął zatrudnienie w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie jako starszy asystent miał okazję współpracować z wybitnym specjalistą, prof. Kazimierzem Czyżewskim, biorąc udział w licznych badaniach naukowych.

W 1951 roku Zawartka został przeniesiony do III Kliniki Chirurgicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu, a w 1955 roku, korzystając z rocznego oddelegowania, doskonalił swoje umiejętności w Klinice Chirurgii Dziecięcej w Warszawie pod okiem profesora Jana Kossakowskiego. Po tym doświadczeniu objął funkcję adiunkta w Klinice Chirurgii Dziecięcej AM we Wrocławiu.

W 1958 roku osiągnął II stopień specjalizacji z chirurgii dziecięcej, a trzy lata później uzyskał tytuł doktora medycyny na podstawie pracy dotyczącej splenektomii u dzieci. W tym samym roku został kierownikiem Kliniki Chirurgii Dziecięcej, a także specjalistą wojewódzkim w tej dziedzinie. W 1964 roku awansował na ordynatora oddziału chirurgii dziecięcej w Miejskim Specjalistycznym Szpitalu we Wrocławiu, gdzie równocześnie pełnił rolę konsultanta w zakresie chirurgii dziecięcej.

W 1967 roku obronił pracę habilitacyjną na Wydziale Lekarskim AM w Lublinie, dotyczącą roli szpiku kostnego i śledziony u dzieci. Pięć lat później przeniósł się do Kielc na stanowisko kierownika klinicznego Oddziału Chirurgii Dziecięcej oraz konsultanta wojewódzkiego w tej dziedzinie. Wraz z nim do Kielc trafiła jego żona, Maria Micewicz-Zawartka, która również zajmowała się medycyną jako ordynator Oddziału Wewnętrznego w tamtejszym szpitalu dziecięcym.

W ciągu swojej kariery Jan Zawartka opublikował ponad siedemdziesiąt prac naukowych, koncentrując się na chirurgii dziecięcej, a szczególnie na zagadnieniach związanych z hematologią i nadciśnieniem w zlewisku żyły wrotnej. Jego zainteresowania obejmowały także tematykę oparzeń oraz zastosowanie dzianiny poliestrowej w chirurgii dziecięcej. Uczestniczył aktywnie w kongresach i sympozjach, prezentując ponad sześćdziesiąt referatów.

Członkiem Polskiego i Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów, a także założycielem Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych we Wrocławiu, Jan Zawartka był osobą szanowaną w środowisku medycznym. Współpracował z Polskim Towarzystwem Lekarskim oraz Towarzystwem Hematologów Polskich. Poświęcał czas na edukację młodych lekarzy i studentów, a jego kierunkiem specjalizacji przeszło aż ośmiu lekarzy, co potwierdza jego znaczący wkład w rozwój chirurgii dziecięcej w Polsce. Był również członkiem pierwszej Rady Programowej Zespołu Nauczania Klinicznego w Kielcach, stając się ważną postacią na mapie medycznej kraju.

---

Oceń: Jan Zawartka

---