Kajetan Kostecki

---

Życiorys

Kajetan Kostecki jest postacią, która w znaczący sposób wpisała się w historię polskiej medycyny. Ukończył Szkołę Wojewódzką Kaliską, co było fundamentem jego późniejszych osiągnięć. Młody Kostecki rozpoczął studia farmaceutyczne 20 września 1826 roku na Wydziale Lekarskim Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Ze względu na pasję do nauki, kontynuował naukę na Uniwersytecie Dorpackim, gdzie stał się aktywnym członkiem studenckiego Konwentu „Polonia” w 1832 roku.

Na studiach, które odbył w Wilnie, uzyskał dyplom lekarza 2 klasy 30 czerwca 1833 roku. Warto dodać, że korzystał z rządowego stypendium, co umożliwiło mu dalszy rozwój zawodowy. Po zakończeniu nauki, został wcielony jako młodszy lekarz do rezerwowego batalionu Aleksopolskiego Pułku Strzelców, z którym stacjonował na Kaukazie. Z tego okresu pamięta się także jego wieloletnie życie w Temir Han-Surze, w Dagestanie.

Po odbyciu służby, Kajetan Kostecki powrócił do ojczyzny, gdzie w 1836 roku pracował jako akuszer w Warszawie. Lata 1837–1839 spędził, prowadząc praktykę lekarską w Tomaszowie Mazowieckim, mieszkał wtedy w budynku przy obecnej ul. Mościckiego. Choć był żonaty, nie sprowadził rodziny na stałe do tego miasta. W 1839 roku, 3 czerwca, uzyskał stanowisko lekarza miejskiego w Pilicy, które zajmował przez ponad dziesięć lat. Rada Lekarska Królestwa Polskiego zaleciła mu przystąpienie do egzaminu z medycyny sądowej, co udało mu się zrealizować w 1841 roku.

W 1846 roku zastępował lekarza powiatowego w Olkuszu, a dwa lata później został nagrodzony za efektywne przeprowadzenie kampanii szczepień przeciw ospie. W 1849 roku został wysłany do Wolbromia, aby zmierzyć się z epidemią cholery. W dniu 13 lutego 1851 roku, z własnej inicjatywy, zakończył pracę w Pilicy, a podziękowania za swoje usługi zebrane w Kurierze Warszawskim wskazywały na jego znaczenie w tej społeczności. Po przeniesieniu się do Kalisza, podjął zatrudnienie jako nadzorca w farbiarni i materiałach aptekarskich, a później także jako estymator w komorze celnej w Szczypiornie.

Dnia 15 stycznia 1858 roku Kostecki został mianowany lekarzem Szpitala Świętej Trójcy w Kaliszu, gdzie pracował aż do 22 kwietnia 1859 roku. Po tym wydarzeniu, 1 czerwca 1859 roku, Rządowa Komisja Spraw Wewnętrznych i Duchownych appoinował go na lekarza powiatu kaliskiego. Poza tym aktywnie uczestniczył w pracach Rady Miejskiej w Kaliszu.

Jednak życie Kosteckiego nie było wolne od problemów zdrowotnych. W 1847 roku zmagał się z „gorączką żółciowo-reumatyczną”, rok później przeszedł ciężką chorobę – gości, a w 1849 roku doświadczył „gorączki żółciowo-gastrycznej”, określanej przez lekarza powiatowego jako poważna.Do kolejnej choroby doszło w Wolbromiu, gdzie znów zapadł na „gorączkę żółciową”.

Odznaczenia

Oto przykłady odznaczeń, które otrzymał Kajetan Kostecki. Są one świadectwem jego zaangażowania i poświęcenia w służbie:

• gratulacje za wysługę lat i medal za 20 lat doskonałej i nienagannej służby,
• medal pamiątkowy Wojny Krymskiej w latach 1853–56.

Życie prywatne

Kajetan Józef Kostecki był postacią o bogatej historii rodzinnej. Jego ojcem był Józef Kostecki, a matką Wiktoria, z domu Kwaśniewska. Z rodziny pochodziło również rodzeństwo, w skład którego wchodzili: Piotr Hipolit (1794–1853), Marianna Angela (?–1800), Józefa (1796–?), Teofila Tekla (~1800–?), Alojzy Gonzaga (~1803–1868) oraz Pelagia (?–1806).

W dniu 28 lipca 1835 roku w Chorzęcinie zawarł związek małżeński z Eleonorą Dzierzgowską, herbu Jastrzębiec, będącą córką Wawrzyńca oraz Wiktorii z Rycharskich. Ten związek zaowocował co najmniej trojgiem dzieci: Franciszkiem Wawrzyncem (1836–1910), Aleksandrą Wincentą (1839– po 1918) oraz Józefem (~1844–1853).

Kajetan Kostecki zmarł w Kaliszu 23 września, a ceremonia pogrzebowa miała miejsce w dniu 25 września 1873 roku. Jego życie i dziedzictwo pozostają częścią historii, która łączy pokolenia.

---

Oceń: Kajetan Kostecki

---