Piotr Kostecki

---

Życiorys

Piotr Kostecki ukończył Królewskie Gimnazjum Kaliskie, co stanowiło ważny krok w jego edukacji. W dniu 13 maja 1810 roku złożył wnioski o przyjęcie do Szkoły Lekarskiej w Warszawie. Po przerwie, która miała miejsce w latach 1812–1814, znów podjął naukę na tej uczelni. Niestety, w dniu 16 maja 1817 roku został usunięty z powodu incydentu w bójce, znanego jako „sprawa Malcza”, co przyczyniło się do znaczącej zmiany w jego życiu edukacyjnym. Po tym wydarzeniu kontynuował swoje studia na Uniwersytecie Wrocławskim, a później w Berlinie i Wiedniu, gdzie od 1818 roku skoncentrował się na okulistyce. 31 lipca 1819 roku zdobył na Uniwersytecie Berlińskim tytuł doktora medycyny oraz akuszerii na podstawie pracy Dissertatio inauguralis de monstruositatum origine. Krótko po uzyskaniu dyplomu został powołany do wojska, a 27 października 1819 roku otrzymał nominację na lekarza batalionowego, co zaowocowało skierowaniem go do Lazaretu Głównego na Ujazdowie. Już 10 sierpnia 1820 roku, przeniesiony do 6 Pułku Piechoty Liniowej, osiągnął 17 listopada 1821 roku awans na lekarza sztabowego. W dniu 27 kwietnia 1823 roku Kostecki otrzymał przydział do 3 Pułku Piechoty Liniowej, a 24 stycznia 1831 roku, w czasie trwającego powstania listopadowego, został dołączony do 2 Pułku Strzelców Konnych. Awanse w jego karierze wojskowej nie kończyły się, gdyż 23 marca 1831 roku został mianowany lekarzem dywizyjnym Dywizji Rezerwy Jazdy. W kwietniu i maju tego samego roku pełnił funkcję lekarza w szpitalu w Mienia, znajdującym się w powiecie mińskim. Po zakończeniu powstania listopadowego, w dniu 21 października 1831 roku, przybył do Warszawy z Płocka, gdzie musiał stawić się przed Komendantem Rzeczypospolitej Wojskowej, ponawiając przysięgę wierności carowi. Służba w rosyjskich szpitalach nastąpiła tuż po jego powrocie. W 1832 roku osiedlił się w Sieradzu, gdzie w dniu 12 lutego 1833 roku został zdymisjonowany, przeniesiony w stan spoczynku, z przyznanym trzyletnim zasiłkiem przez Komisję Wsparcia dla Oficerów byłego Wojska Polskiego. Mimo przejścia na emeryturę, Kostecki przeniósł się do Kalisza, gdzie w latach 1834–1836 pełnił rolę lekarza więziennego oraz prowadził równocześnie gabinet lekarski. W 1835 roku Piotr Hipolit zamieszkiwał w Poddębicach, dysponując tam drewnianym domem na wynajmowanym gruncie. Oprócz tego był właścicielem kamienicy usytuowanej pod numerem 4 i 5 w rynku w Kaliszu, którą sprzedał 19 września 1835 roku. W latach 1836–1837 Kosteckiego wraz z małżonką odbyli często wyjazdy związane z sprawami rodzinnymi, odwiedzając Berlin, Poznań i Chlew, który należał do jego żony. W zachowanej dokumentacji paszportowej z tego okresu znaleźć można opisy ich wyglądu: Piotr Kostecki miał wzrost średni, szare lub bure oczy, ciemne włosy oraz pociągłą, ospowatą twarz, a także nos o przeciętnej wielkości, podczas gdy jego żona Rozalia była opisane jako osoba o średnim wzroście, burawe oczy, blond włosy, okrągła twarz i również przeciętny nos. Od 1 stycznia 1837 roku do 1 czerwca 1839 roku Piotr Kostecki pełnił funkcję chirurga w Turku. Następnie, od 12 lipca 1839 roku do 1 listopada 1843 roku, pracował jako lekarz miejski w Gąbinie. Ostatnim miejscem zatrudnienia, okres od 1 grudnia 1843 roku do 31 grudnia 1849 roku, było stanowisko lekarza górniczego w Dąbrowie Górniczej, gdzie pracował aż do emerytury. Po zakończeniu kariery zawodowej osiedlił się w Wodzisławiu, gdzie kontynuował swoją działalność lekarską.

Odznaczenia

W dniu 9 kwietnia 1828 roku Piotr Kostecki otrzymał Order św. Anny III klasy, patent nr 683.

Następnie, 2 czerwca 1831 roku, został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari nr 1334.

Szlachectwo

Piotr Kostecki, dnia 5 sierpnia 1837 roku, złożył podanie do Deputacji Szlacheckiej Guberni Kaliskiej z prośbą o nadanie mu szlachectwa.

Wraz z formularzem aplikacyjnym dołączył patent orderu św. Anny klasy III, który uprawniał go do uzyskania dziedzicznego szlachectwa. Ponadto, Kostecki przesłał List Przesyłczy Wielkiego Księcia Konstantego nr 1100, wystawiony 22 czerwca 1828 roku.

Dnia 12 sierpnia 1837 roku, Deputacja Szlachecka Guberni Kaliskiej wystąpiła z prośbą do Heroldii Królestwa Polskiego o przyznanie Piotrowi Hipolitowi Kosteckiemu szlachectwa osobistego oraz o konieczność wpisania go do ksiąg szlachty osobistej tegoż guberni.

W dalszej korespondencji, 12 lutego 1838 roku, Deputacja poinformowała Piotra Hipolita Kosteckiego, że ma możliwość ubiegania się o dziedziczne szlachectwo, jednakże powinien skierować swoje prośby do Księcia Namiestnika Królestwa Polskiego, Iwana Paskiewicza.

Warto zauważyć, że w spisach szlachty dziedzicznej Królestwa Polskiego nie figuruje nazwisko Piotra Hipolita Kosteckiego.

Życie prywatne

Piotr Hipolit Kostecki był synem Józefa Kosteckiego oraz Wiktorii, której panieńskie nazwisko brzmiało Kwaśniewska. Jego chrzest odbył się 6 stycznia 1795 roku w Kolegiacie Kaliskiej. Wśród rodziców chrzestnych Piotra znajdowali się Stanisław Kłossowski, kustosz wspomnianej kolegiaty, oraz Kunegunda z Grodzickich Łubieńska, druga żona Piotra Łubieńskiego, który piastował urząd podczaszego szadkowskiego. Warto również zauważyć, że Piotr miał rodzeństwo, a byli to: Marianna Angela (?–1800), Józefa (1796–?), Teofila Tekla (~1800–?), Kajetan Józef (1801–1873), Alojzy Gonzaga (~1803–1868) oraz Pelagia (?–1806).

W dniu 8 stycznia 1834 roku w miejscowości Chlew, Piotr Hipolit zawarł związek małżeński z Pauliną Karśnicką. Jego żona wywodziła się z rodziny Karśnickich, heraldycznie związanej z herbem Jastrzębiec oraz mającej przydomek Fundament. W XVIII oraz XIX wieku członkowie tej rodziny byli właścicielami kilku majątków, w tym Chlewa w parafii Bukowiec oraz Czachór.

Piotr i Paulina Kosteccy doczekali się co najmniej trojga dzieci. Wśród nich były bliźniaczki Aniceta (1836–1903, późniejsza Kamieńska, której wnukiem był m.in. Tadeusz Mazurkiewicz) oraz Melania (1836–1906), które przyszły na świat w Wójcinku. Ich jedynym synem był Władysław, który urodził się w 1837 roku, lecz zmarł po zaledwie trzech miesiącach życia.

Piotr Hipolit Kostecki zmarł 26 grudnia 1859 roku w Wodzisławiu. Zachował się protokół dotyczący postępowania spadkowego po jego śmierci.

---

Oceń: Piotr Kostecki

---