Eugeniusz Piestrzyński

Wojsko i służby mundurowe

Eugeniusz Piestrzyński urodził się 18 grudnia 1887 roku w Kaliszu, a zmarł 5 maja 1962 roku w Milanówku. Był pułkownikiem i lekarzem w Wojsku Polskim, a także żołnierzem Legionów Polskich.

W trakcie swojej kariery, pełnił również funkcję lekarza przybocznego Józefa Piłsudskiego, co podkreśla jego znaczącą rolę w historii medycyny wojskowej oraz w działaniach niepodległościowych Polski.

Życiorys

Maturę Eugeniusz Piestrzyński złożył w Gimnazjum św. Anny w Krakowie w roku 1906. Po zakończeniu nauki rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które z sukcesem ukończył w 1912. W trakcie swojej kariery zawodowej rozwijał się w dziedzinie ginekologii oraz położnictwa, pod okiem wybitnego specjalisty Aleksandra Rosseta, w klinice którego pracował w latach 1912–1914.

W okresie I wojny światowej Piestrzyński zajmował różne stanowiska, w tym lekarza batalionowego i pułkowego. Pełnił także rolę komendanta szpitala polowego I Brygady Legionów Polskich. Na początku swojej służby wojskowej awansował na podporucznika lekarza 29 września 1914 roku, a następnie zdobył stopień kapitana lekarza 28 października 1915 roku.

Po zakończeniu wojny, od 1918 roku, pracował w medycznych służbach Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, a także jako lekarz przyboczny Józefa Piłsudskiego. W tym czasie pełnił funkcję komendanta szpitala zapasowego nr 2 w Warszawie. Warto również zaznaczyć, że był świadkiem ślubu Piłsudskiego i Aleksandry Szczerbińskiej, który miał miejsce 25 października 1921 w Belwederze.

W dniu 3 maja 1922 roku Piestrzyński został zweryfikowany w stopniu pułkownika, z datą starszeństwa wyznaczoną na 1 czerwca 1919 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, jako lekarz. Jego jednostką macierzystą była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 1. W lutym 1924 roku objął stanowisko komendanta szpitala w Szpitalu Okręgowym Nr VIII w Toruniu, na którym pozostał jako oficer nadetatowy 8 batalionu sanitarnego. W 1925 roku przeszedł w stan spoczynku.

Po zakończeniu służby wojskowej, w dniu 13 maja 1927 roku, Prezydent RP powołał Piestrzyńskiego na dyrektora Departamentu V Służby Zdrowia w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W swojej karierze pełnił również liczne funkcje społeczne, w tym był Prezesem Polskiego Związku Przeciwgruźliczego oraz Polskiego Towarzystwa Higienicznego w latach 1932–1939, a także działał w Międzynarodowym Towarzystwie Przeciwgruźliczym oraz Związku Legionistów Polskich. Cieszył się tytułem Honorowego Obywatela Miasta Ciechocinka oraz pełnił funkcję wiceministra pracy i opieki społecznej w rządzie Walerego Sławka.

Podczas II wojny światowej Piestrzyński przebywał na terenie Rumunii, Francji, a także Wielkiej Brytanii, gdzie w stopniu generalskim został wyznaczony na komendanta szpitala wojennego. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski po 1956 roku, gdzie podjął pracę jako szkolny nadinspektor higieny oraz wychowania fizycznego w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Dzielnicowej Rady Narodowej w Warszawie – Śródmieście, a także w jednej z placówek ZUS na warszawskim Żoliborzu. Niezależnie od swojej pracy, aż do śmierci pozostawał pod inwigilacją Służby Bezpieczeństwa.

Eugeniusz Piestrzyński zmarł 5 maja 1962 roku w Milanówku, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany w kwaterze 67-2-22.

Ordery i odznaczenia

Eugeniusz Piestrzyński został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami i nagrodami, które świadczą o jego zasługach i poświęceniu. Poniżej przedstawiamy wykaz jego odznaczeń, które uzyskał w trakcie swojej kariery:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3441,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (25 stycznia 1939),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928),
  • Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (trzykrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1929),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
  • Odznaka Honorowa PCK I stopnia (1935),
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony Włoch (Włochy),
  • Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia).

Przypisy

  1. Andrzej Rościszewski, Odnaleziony Order Virtuti Militari generała Wieniawy Kultura i Biznes Nr 67, R.XV, Łódź 2016, ISSN 1644-4043, s.14.
  2. Protokół nr 7/14 nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej Ciechocinka z dnia 13.05.2015 r.
  3. Cmentarz Stare Powązki: ZBINEK PIESTRZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 16.02.2020 r.]
  4. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 234. [dostęp 11.08.2021 r.]
  5. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1–2, s. 170, 30.06.1927 r.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 309.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 23.02.1924 r., s. 82.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1061, 1078.
  9. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 21 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  11. M.P. z 1939 r. nr 23, poz. 38 „za wybitne zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.
  12. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 52.
  13. Lech Królikowski: Warszawskie adresy marszałka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 75. ISBN 83-01-10291-8.
  14. Łódź w Ilustracji, 06.11.1932 r., nr 45, s. 3.

Oceń: Eugeniusz Piestrzyński

★★★★★
Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:25