Henryk König

Wojsko i służby mundurowe

Henryk König, który przyszedł na świat 14 września 1897 roku w Kaliszu, był uznawanym kapitanem piechoty w szeregach Wojska Polskiego.

Jego życie zawodowe koncentrowało się na przywództwie i służbie wojskowej, ale szczegóły dotyczące jego dalszych losów pozostają nieznane.

Życiorys

Henryk König był synem Marii, a jego ścieżka życiowa rozpoczęła się w Legionach Polskich, gdzie zaciągnął się jako pracownik handlowy.

Służył w 5 Pułku Piechoty, a 29 kwietnia 1917 roku został wymieniony w spisie podoficerów oraz żołnierzy komandery tej jednostki, jako starszy sierżant, przydzielony do 4. kompanii I batalionu.

Po zakończeniu działań wojennych, 25 lipca 1919 roku, otrzymał mianowanie na podporucznika piechoty, co miało retroaktywną datę z 1 lipca 1919 roku, kiedy to pełnił służbę w 33 Pułku Piechoty.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika, z datą senioratu 1 czerwca 1919 roku, zajmując przy tym 75. miejsce w korpusie oficerów piechoty.

5 października 1924 roku zmienił jednostkę, przenosząc się do Korpusu Ochrony Pogranicza i tym samym rozpoczął nowy etap swojej kariery wojskowej. Z dniem 1 grudnia tego samego roku awansował na kapitana, zachowując seniorat datowany na 15 sierpnia 1924 roku oraz miejsce 19. w korpusie oficerów piechoty.

W okresie lat 1929-1930 dowodził kompanią graniczną „Szrubiszki”, następnie w marcu 1930 roku został przeniesiony do 29 Pułku Strzelców Kaniowskich stacjonującego w Kaliszu. Kolejne przeniesienia miały miejsce w marcu 1932 roku, kiedy to trafił do 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie.

Po 5 czerwca 1935 roku, König został przydzielony do Komendy Rejonu Uzupełnień Płońsk, gdzie objął stanowisko kierownika II referatu uzupełnień.

W czasie kampanii wrześniowej został wzięty do niewoli przez Niemców i przez pewien czas przebywał w Oflagu II B Arnswalde, a od 15 maja 1942 roku w Oflagu II D Gross-Born.

Ordery i odznaczenia

Henryk König został uhonorowany licznymi odznaczeniami za swoje zasługi w różnorodnych dziedzinach. Wśród nich szczególne miejsce zajmują:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 13 kwietnia 1931 roku,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał trzykrotnie.

Przypisy

  1. Rybka i Stepan 2006, s. 854.
  2. Lista starszeństwa 1935, s. 45.
  3. Rocznik Oficerski 1932, s. 50.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 247.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 31.03.1930 r., s. 119.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 738.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 75 z 21.07.1925 r., s. 395.
  8. Rocznik Oficerski 1924, s. 206.
  9. Rocznik Oficerski 1923, s. 221.
  10. Lista starszeństwa 1922, s. 275.
  11. Spis oficerów 1921, s. 116.
  12. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 82 z 02.08.1919 r., poz. 2888.
  13. Straty.
  14. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Oceń: Henryk König

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:13