Teodor Antonowicz

---

Życiorys

Teodor Antonowicz przyszedł na świat 9 listopada 1895 roku w Kaliszu, jako syn Michała. Jego życie, pełne zaangażowania w służbę wojskową, zaczęło nabierać szczególnego znaczenia po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

Po tym historycznym wydarzeniu, wstąpił do Wojska Polskiego, a już 1 czerwca 1919 roku został awansowany na stopień porucznika piechoty. W 1923 roku, jako oficer nadetatowy 29 pułku piechoty, włączył się w działania w kadrze oddziału szkolnego Korpusu Kadetów Nr 1. Jego rozwój kariery wojskowej pozwolił mu na awans do stopnia kapitana piechoty z dniem 1 stycznia 1928.

W tym samym roku, Teodor Antonowicz był przydzielony do 26 pułku piechoty. W marcu 1939 roku łączył obowiązki komendanta powiatowego Przysposobienia Wojskowego w Lwowie z funkcją dowódcy 1. kompanii II Lwowskiego Batalionu Obrony Narodowej. Jego determinacja i przywództwo były szczególnie istotne w kontekście narastających napięć przed wybuchem wojny.

Po wybuchu II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej 1939, stanął na czele batalionu piechoty „Wilno”, który wchodził w skład Grupy „Dubno”. Jednak tragiczne wydarzenia rozegrały się po 17 września 1939 roku, kiedy to, po agresji ZSRR na Polskę, został aresztowany przez Sowietów. Jego los niestety okazał się tragiczny – na wiosnę został zamordowany przez NKWD.

Imię Teodora Antonowicza zostało uwiecznione na Ukraińskiej Liście Katyńskiej, która została opublikowana w 1994 roku. Na liście wywózkowej był oznaczony numerem 46. Ofiary tej straszliwej zbrodni znalazły swoje ostatnie miejsce spoczynku na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Teodor Antonowicz był odznaczonym wiele razy za swoje zasługi i poświęcenie. Wśród jego honorów znajduje się szereg prestiżowych nagród, które podkreślają jego wkład w różne dziedziny życia społecznego i militarnego.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 6 czerwca 1931, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – zdobyty trzykrotnie,
• Srebrny Krzyż Zasługi – nadany 19 marca 1931 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.

---

Oceń: Teodor Antonowicz

---