Zbigniew Antonowicz

---

Życiorys

Urodziny Zbigniewa Antonowicza miały miejsce 14 listopada 1894 roku w Kaliszu, w rodzinie Michała oraz Zofii z rodu Kucharskich. Już od 1904 roku związał swoje życie z edukacją, uczęszczając do miejscowego gimnazjum rządowego. Po strajku szkolnym, który miał miejsce w 1905 roku, przerwał regularne nauczanie i kontynuował je w domu. W latach 1909–1914 uczęszczał do szkoły realnej w Kaliszu.

W 1914 roku podjął studia na politechnice moskiewskiej, które zastała przerwana przez wybuch pierwszej wojny światowej. W 1915 roku zaciągnął się jako ochotnik do Legionu Puławskiego, gdzie podczas bitwy pod Pakosławiem w dniach 19/20 maja, odniósł ciężką ranę. W późniejszym czasie, podczas walk w Nurcu, działając jako łącznik, zdołał dostarczyć meldunek o konieczności posiłków, mimo iż wcześniej stracił prawe oko. To heroiczne zachowanie zostało uhonorowane odznaczeniem – Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu leczenia w grudniu 1916 roku, wznowił naukę na politechnice. W momencie wybuchu rewolucji postanowił dołączyć do I Korpusu Polskiego. Powrócił do Polski w sierpniu 1918 roku i związał się z organizacją POW, a następnie dołączył do Pułku Ziemi Kaliskiej, później znanego jako 29. pułk Strzelców Kaniowskich. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej pełnił obowiązki urzędnika wojskowego w Intendenturze DOK Łódź.

Po zakończeniu konfliktu, Zbigniew Antonowicz został przetransferowany do Szefostwa Inżynierii i Saperów DOK Łódź, gdzie pracował do 30 marca 1924 roku. W 1926 roku objął funkcję dowódcy plutonu w 2 Pułku Saperów w Puławach, a następnie adiutanta pułku. W 1931 podjął pracę w Samodzielnym Referacie Informacyjnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Latem 1935 roku został przeniesiony do 2 Batalionu Saperów w Puławach, jednak jeszcze w tym samym roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia przeszedł do rezerwy.

W latach 1935-1939 Antonowicz zajmował stanowisko zastępcy dyrektora ds. administracyjnych w Stoczni w Modlinie, będącej częścią Państwowych Zakładów Inżynierii. W maju 1939 roku został ponownie powołany do służby czynnej, gdzie prowadził prace fortyfikacyjne przy granicy z Prusami Wschodnimi. W sierpniu 1939 roku został przeniesiony na Górny Śląsk, gdzie zajmował się ewakuacją zakładów przemysłowych.

Po rozpoczęciu II wojny światowej w 1939 roku, w wyniku agresji ZSRR na Polskę 17 września, w nieznanych okolicznościach, został aresztowany przez Sowietów. Został przetrzymywany w obozie w Kozielsku, a następnie przewieziony do Katynia, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego śmierć była usankcjonowana decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Został pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej, a miejsce spoczynku od 28 lipca 2000 roku mieści się na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Zbigniew Antonowicz był żonaty z Bronisławą ze Starzyńskich; para doczekała się trojga dzieci: Witolda, Anny oraz Zbigniewa. Po wojnie mieszkał w Nowym Dworze Mazowieckim, gdzie prowadził życie rodzinne.

Upamiętnienie

W dniu 5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło dokonał pośmiertnego mianowania kpt. Zbigniewa Antonowicza na stopień majora. Uroczysty awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie w trakcie wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach działań mających na celu upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej, zorganizowano akcję „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”. W efekcie tych działań, na terenie Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. Komisji Edukacji Narodowej w Puławach, został posadzony Dąb Pamięci, symbolicznie honorujący Zbigniewa Antonowicza.

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Zbigniew Antonowicz był odznaczany wieloma wyróżnieniami i medalami za swoje zasługi oraz poświęcenie. Wśród najważniejszych odznaczeń znajdują się:

• krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5345, przyznany 12 kwietnia 1922,
• krzyż Niepodległości, nadany 20 lipca 1932,
• srebrny krzyż zasługi, uzyskany 10 listopada 1928,
• medal pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• odznaka Legionu Puławskiego,
• odznaka pamiątkowa 2 Pułku Saperów Kaniowskich.

---

Oceń: Zbigniew Antonowicz

---