Mikołaj z Kalisza, który zmarł przed 10 maja 1465 roku, był osobą o znaczącym wpływie w swojej epoce. Był prawnikiem oraz rektorem Akademii Krakowskiej, co podkreśla jego rolę w rozwoju nauki oraz edukacji w Polsce.
Jego działalność na rzecz uczelni oraz rola kanonika krakowskiego pokazują, jak ważne były jego uprawnienia notarialne i wpływ na lokalne prawo.
Życiorys
Mikołaj z Kalisza pochodził z rodziny mieszczańskiej, która zamieszkiwała Kalisz. Wyróżniał się ambicją i talentem, ponieważ około 1418 roku rozpoczął naukę na Akademii Krakowskiej. W 1421 roku zdobył tytuł bakałarza, a po dalszych studiach uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych w 1427 roku. W trakcie swoich studiów towarzyszyli mu Jan z Dąbrówki oraz Tomasz Strzępiński, a wspólnie podjęli naukę prawa, zakończoną uzyskaniem stopnia doktora dekretów 18 lutego 1440.
Po zdaniu wymagającego egzaminu Mikołaj poprosił o roczny urlop i udał się do Wielkopolski. W 1441 roku, niestety, pozbawiono go wszystkich prebend, co miało na celu zmuszenie go do powrotu oraz przeniesienia się na Wydział Prawa. Przełomowym momentem w jego karierze było 4 maja 1443 roku, kiedy to otrzymał nominację na oficjała arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego Kota, funkcję tę pełnił do lipca 1448 roku.
Nie tylko sprawował ważne urzędowe funkcje, ale także pracował jako wykładowca prawa kanonicznego w katedrze gnieźnieńskiej, aż do swojej rezygnacji 6 października 1452 roku. Po kilku latach powrócił na stałe do Krakowa pod koniec 1452 roku. Rok później, w 1453, został po raz pierwszy wybrany rektorem Akademii, a jednocześnie łączył tę funkcję z wykładami z zakresu prawa kanonicznego oraz pełnieniem roli wikariusza generalnego biskupa krakowskiego, Tomasza Strzępińskiego, w latach 1455-1459.
W czasie swojej drugiej kadencji rektorskiej, Mikołaj był zaangażowany w istotny projekt zakupu domu od Spytka i Jordana Melsztyńskiego, w którym zorganizowano Bursę Węgierską. Po zakończeniu kadencji został dziekanem Wydziału Prawa. W 1463 roku dostał zaproszenie od króla Kazimierza Jagiellończyka do członkostwa w komisji królewskiej, która miała wydać opinię na temat uzasadnienia praw królewskich do części Mazowsza. 15 listopada 1462 roku uczestniczył w zjeździe piotrkowskim, który przyznał sporne ziemie Koronie Polskiej.
Warto również dodać, że w 1440 roku Mikołaj otrzymał prebendę proboszcza w Żarnowcu, którą sprawował aż do swojej śmierci. Od 28 sierpnia 1449 roku do 24 grudnia 1442 występował z tytułem kanonika gnieźnieńskiego, a następnie w 1453 roku został kanonikiem katedry wawelskiej. W 1464 roku reprezentował kapitułę w trakcie zjazdu prowincjonalnego w Łęczycy. Jako egzekutor testamentu Tomasza Strzępińskiego współpracował z Janem Rzeszowskim. Ostatnie posiedzenie kapituły katedralnej, w którym wziął udział, miało miejsce 6 lutego, jednakże 10 maja 1465 roku kanonicy już wspominali go jako zmarłego.
Przypisy
- Krzysztof Skupiński, Notariat publiczny w średniowiecznej Polsce, Lublin 1979 r., s. 123.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Mieczysław Jasnowski | Janina Komornicka | Stanisław Józef Thugutt | Piotr Łossowski | Stanisław Aleksander Kempner | Helena Witkowska | Stefan Miler | Krzysztof Jan Walczak | Witold Tomassi | Bronisław Nowak | Adam Jezierski | Marek Samoć | Cecylia Gębicka | Halina Suwała | Teresa Grzybkowska | Jerzy Rajski | Paweł Szychalski | Halina Sutarzewicz | Jerzy Kaulbersz | Stanisław SaksOceń: Mikołaj z Kalisza