Cecylia Gębicka

Rodzina Cecylii miała swoje korzenie w Kaliszu, a w jej rodowodzie można odnaleźć ciekawe postacie. Jeden z jej dziadków pracował jako szklarz, natomiast drugi, Maurycy Gębicki, był lekarzem. Jej ojciec, Józef (Adolf) Gębicki, zdobył uznanie jako kupiec i społecznik. Chociaż nie udało się odnaleźć grobu Cecylii, część jej rodziny spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.

Po zamążpójściu, nowożeńcy przenieśli się do Warszawy, gdzie ich życie toczyło się w miarę stabilnie do momentu, gdy długotrwała choroba Józefa znacząco wpłynęła na ich sytuację finansową. Józef zmarł w 1896 roku, pozostawiając Cecylię w trudnej sytuacji.

Wyzwania życiowe jednak nie przeszkodziły jej w pracy edukacyjnej. Już w 1895 roku, po tragicznym wydarzeniu, otworzyła w swoim mieszkaniu przy ul. Leszno 18 m. 10 „stancję dla uczennic i uczniów Izraelitów, uczęszczających lub przygotowujących się do gimnazjum i zawodów fachowych”. W późniejszych latach, pod nowym adresem na Nowosenatorskiej 6 m. 11, zyskała „upoważnienie władz szkolnych”, aby prowadzić pensjonat dla uczniów. Jej syn pomagał jej w lekcjach i korepetycjach, a jego wsparcie było nieocenione w tym trudnym czasie.

Życie Cecylii zakończyło się tragicznie, zaraziła się tyfusem plamistym podczas opieki nad synem w szpitalu zakaźnym na Kamionku w Warszawie. Mimo trudności, które napotkała, jej wkład w edukację oraz życie rodzinne pozostaje niezatarte w pamięci jej potomków i społeczności, w której pracowała.