Aleksander Bieniecki

Wojsko i służby mundurowe

Aleksander Bieniecki, znany również pod pseudonimem „Łodzia”, był wybitnym oficerem Wojska Polskiego. Urodził się 15 października 1893 roku w Kaliszu, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata. Jako podpułkownik dyplomowany piechoty, zasłynął nie tylko ze swojej odwagi, ale także z umiejętności dowódczych, które rozwijał przez lata swojej służby wojskowej.

Niestety, jego życie zakończyło się przed 16 października 1944 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo w historii polskich sił zbrojnych. Jego wkład w obronę kraju na pewno nie zostanie zapomniany.

Życiorys

Urodziny Aleksandra Bienieckiego miały miejsce w Kaliszu, w rodzinie Franciszka Józefa. W służbie wojskowej zastał go czas, gdy do Wojska Polskiego wstępował z szeregów byłych Korpusów Wschodnich oraz armii rosyjskiej. Już 1 czerwca 1921 roku jego kariera nabrała tempa, gdy pełnił obowiązki w Dowództwie Okręgu Generalnego Warszawa, a 1 Pułk Piechoty Legionów stał się jego oddziałem macierzystym.

W dniu 3 maja 1922 misterium wojskowe zeszło na dalszy plan, ponieważ Bieniecki został zweryfikowany w stopniu kapitana z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919, zajmując 608. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jego dalsze losy związane były z przeniesieniem do 14 Pułku Piechoty w Włocławku, gdzie pełnił funkcję kierownika referatu w Sztabie Generalnym.

Wkrótce potem Bieniecki odnalazł swoje miejsce w Biurze Ogólno-Organizacyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. 23 grudnia 1927 roku odbyło się jego przeniesienie do kadry oficerów piechoty, co nie wpłynęło na jego dotychczasowe obowiązki. Na początku listopada 1928 roku wkroczył do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, gdzie miał zaszczyt być hospitantem na kursie 1928/30.

Po ukończeniu kursu, a co za tym idzie, uzyskaniu tytułu oficera dyplomowanego, 1 listopada 1930 roku Bieniecki przystąpił do 2 Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu, obejmując dowództwo I batalionu detaszowanego w Staszowie. W październiku 1932 roku, po dalszym rozwijaniu kariery, został szefem sztabu w 2 Dywizji Piechoty Legionów, stacjonującej w Kielcach.

Nieprzerwanie w jego życiorysie pojawiały się chwile pełne zaszczytów. 17 stycznia 1933 roku Aleksander Bieniecki został mianowany podpułkownikiem, z datą starszeństwa od 1 stycznia 1933, zajmując 9. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Następnie w czerwcu 1933 roku przeniesiono go do 4 Pułku Piechoty Legionów, gdzie pełnił rolę zastępcy dowódcy.

31 maja 1934 roku zakończył swoją aktywną służbę, przechodząc w stan spoczynku. Jednak w obliczu zbliżającej się II wojny światowej, na przełomie 1942 i 1943 roku, obejmował obowiązki szefa Oddziału II Sztabu Komendy Okręgu Lublin Armii Krajowej.

Prywatnie pułkownik Bieniecki był mężem Jadwigi. W październiku 1944 roku oboje zostali aresztowani przez funkcjonariuszy NKWD i umieszczeni w zamku lubelskim. Wedle relacji generała Iwana Sierowa, datowanej na 16 października 1944 roku, oboje zostali brutalnie zastrzeleni bez wyroku sądowego, na polecenie Stanisława Radkiewicza. Tragiczne wydarzenia miały miejsce prawdopodobnie w lesie pod Jastkowem.

Ordery i odznaczenia

Oto lista odznaczeń i nagród, jakie otrzymał Aleksander Bieniecki:

  • Krzyż Walecznych,
  • Medal Niepodległości (25 stycznia 1933),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1925),
  • Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”).

Przypisy

  1. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  2. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi, położone w dziedzinie wyszkolenia wojska”.
  3. Leszczyńska 1998, s. 40.
  4. Caban i Mańkowski 1965, s. 230.
  5. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 279.
  6. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  7. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
  8. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
  9. Rocznik Oficerski 1932, s. 28, 532.
  10. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 285.
  11. Stawecki 1997, s. 89.
  12. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 367.
  13. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
  14. Rocznik Oficerski 1928, s. 123, 176.
  15. Rocznik Oficerski 1924, s. 10, 156, 351.
  16. Rocznik Oficerski 1923, s. 10, 164, 409.
  17. Lista starszeństwa 1922, s. 47.
  18. Spis oficerów 1921, s. 22, 556.
  19. Wykaz oficerów 1920, s. 8.
  20. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24.

Oceń: Aleksander Bieniecki

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:7