Mieczysław Nitecki

Wojsko i służby mundurowe

Mieczysław Nitecki, znany również pod pseudonimem "Kiliński", to postać o niezwykle interesującym profilu zawodowym. Urodził się 14 listopada 1886 roku w Kaliszu, gdzie rozpoczęła się jego życiowa droga. Jako major intendent, Mieczysław Nitecki wyróżniał się wysokimi studiami wojskowymi, co świadczy o jego zaangażowaniu i umiejętnościach w obszarze Wojska Polskiego.

Poza swoim statusem wojskowym, życie Niteckiego pozostaje otoczone wieloma tajemnicami, szczególnie jeśli chodzi o jego losy po roku 1944. Pomimo że dokładny czas jego śmierci nie jest znany, jego wkład w polską historię pozostaje niezatarte.

Życiorys

Mieczysław Nitecki urodził się 14 listopada 1886 roku w Kaliszu, jako syn Mieczysława i Berty. Już na początku swojej kariery wojskowej, 12 września 1915 roku, uzyskał stopień chorążego, a zaledwie rok później, 1 grudnia 1916 roku, awansował na podporucznika w Żandarmerii Polowej. W trakcie służby, 1 lipca 1916 roku, został przydzielony do Oddziału Rekrutów Kompanii Uzupełnień Nr 3, w której dowodził kapitan Jan Skorobohaty-Jakubowski.

W kwietniu 1917 roku pełnił obowiązki w c. i k. Komendzie Legionów Polskich, a 13 czerwca tego samego roku, w zastępstwie kapitana Stanisława Krzaczyńskiego, otrzymał odpowiedzialność za kierownictwo Więzienia Legionów Polskich w Warszawie. Jego kariera zyskała na znaczeniu 15 października 1918 roku, kiedy to Rada Regencyjna Królestwa Polskiego zatwierdziła jego awans na rotmistrza żandarmerii polowej, co wiązało się z pełnieniem służby w Zakładzie Karnym.

9 stycznia 1919 roku nastąpiło jego przeniesienie z Sekcji Gospodarczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do Żandarmerii Polowej. W 1922 roku został oceniony jako kapitan ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, zajmując 6. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych intendentów. Kontynuował służbę czynną, przydzielony do Kierownictwa Rejonu Intendentury w Grodnie. W 1924 roku, jako oficer rezerwowy, pełnił funkcję dowódcy 3 Oddziału Służby Intendentury w Grodnie.

1 maja 1925 roku, po przejściu na status oficera zawodowego, uzyskał stopień kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1919 roku, osiągając 1. lokatę w korpusie oficerów intendentów. Pracował w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. 7 września 1925 roku Prezydent RP zatwierdził jego awans na majora, którego starszeństwo ustalono na 1 lipca 1919 roku oraz 3,5. lokatę w korpusie oficerów intendentów.

W kwietniu 1928 roku Mieczysław Nitecki został przeniesiony do 7 Batalionu Administracyjnego w Poznaniu, gdzie objął stanowisko dowódcy tego batalionu. Po wielu latach służby, z dniem 30 listopada 1932 roku, przeszedł w stan spoczynku, pozostając jednak w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Poznaniu Miasto w 1934 roku.

1 lutego 1932 roku Mieczysław przeprowadził się z Poznania do Swarzędza, gdzie jego rodzina mieszkała od 19 czerwca 1931 roku. W życiu osobistym był mężem Wandy z Ulatowskich (urodzonej 27 października 1890 roku), z którą miał dwóch synów: Romana (1913–1939), podporucznika kawalerii Wojska Polskiego, odznaczonego Orderem Virtuti Militari, oraz Napoleona (urodzonego 24 sierpnia 1914 roku).

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Nitecki, znany z licznych osiągnięć, był także odznaczany za swoje zasługi. Do jego wyróżnień należy między innymi:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych.

Przypisy

  1. a b Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 28.07.2022 r.]
  2. Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28.10.1918 r., poz. 6.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21.01.1919 r., poz. 244.
  4. Rocznik Oficerski 1924, s. 1158.
  5. Rocznik Oficerski 1923, s. 1273.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 58 z 29.05.1925 r., s. 291.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 92 z 13.09.1925 r., s. 501.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 151.
  9. Rocznik Oficerski 1928, s. 768, 784.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 21.04.1932 r., s. 289.
  11. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 370.
  12. Wykaz oficerów pełniących służbę w dniu 1 lipca 1916 roku w oddziałach podległych c. i k. Komendzie Grupy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I. 120.1.359, s. 66.
  13. Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 396.

Oceń: Mieczysław Nitecki

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:7